هر روز پس رفت، این بازیکن ها در زمین انگار تفریح می کردند. نه غیرتی، نه برنامه ای، نه ناکتیکی. کار جهانی مربی جهانی می خواهد. این از والیبال و اون هم از بازی های اسیایی
در همه عرصه ها دچار خود بزرگ بینی شده ایم، رویاهایی را در ذهن خود ساخته ایم و با آنها زندگی می کنیم، وقتی این رویاها در واقعیت سنگ محک می خورد نتیجه با آنچه که فکر می کردیم فرسنگ ها فاصله دارد. بهانه بس است از دانش روز دنیا در حتی در ورزش عقب هستیم، واقعیت را به پذیریم. وزیر بهداشت چند روز پیش گفته میانگین هوش ایرانی ها از متوسط جهانی بالاتر است، این هم یک نمونه دیگر از خود بزرگ بینی کاذب! اولا براساس کدام معیار و شاخص ؟؟!! به فرض صحت این گفته وقتی تمام نخبگان و حتی در حال حاضر غیر نخبگان کشور در حال ترک وطن هستند این هوش برتر در کشور دیگر بکار می رود و به نام دیگری است نه ایران.
وقتی کسب موفقیت با وجود بهترین مربیان خارجی زیر سوال می رود و نتیجه گیری مربی ایرانی با استفاده از دست رنج مربی خارجی برای مدت محدود بعد از رفتن مربی خارجی معیار تصمیم می شود