این جمعیت بزرگ کاندیداها را اگر با تبلیغات تلویزیونی ترکیب کنیم، بازنویسی نسخه انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم برای انتخابات مجلس است. انبوه کاندیداهای صوری که حسب الامر کاندیدای اصلی یا نهادهای قدرت، در عرصه حاضر و با انصراف یا توصیه به رأی دادن به رقیب، از عرصه انتخابات کنار می روند.
فقط مشکل اینجاست که تقسیم جایگاههایی که بعد از انتخابات ریاست جمهوری اتفاق افتاد، در انتخابات مجلس چگونه صورت خواهد گرفت و آیا قرار است مناصب محلی هم به مانند جایگاه ملی اینبار بین نامزدهای صوری تقسیم شوند؟
افزایش یک و نیم برابری کاندیداها در شرایط ریزش سطح مشارکت در انتخابات، عجیب نیست؟
مگر می شود هر چه اقشار کمتری از مردم در انتخابات شرکت کنند، کاندیداهای بیشتری برای هر صندلی داوطلب شوند؟
اگر ذهنمان را از توهم توطئه پاک کنیم آنگاه گسترده شدن این رقابت درون جناحی را چگونه باید تفسیر کنیم؟
میشه لطفا بفرمائید حقوق نماینده مجلس در 4 سال چقدره که یک نفر حاضره 200 الی 300 میلیارد خرج تبلیغات کنه بره مجلس (آیا استفاده از قدرت و گرفتن امتیازات مختلف) در این موضوع پر رنگ نمیشه؟ وگرنه چرا یک نفر حاضره الان 300 میلیارد هزینه کنه تا 4 سال خورد خورد برگرده، بعدشم تا نماینده ای حرف میزنه بقیه فقط بشینن موبایل بازی (تصاویر خود تابناک) و یا جوک گفتن برای دوستان
بعقیده من مجلسی که دلار و رساند به 50 تومن باید تمام نماینده هاش اخراچ بشن مخصوصا آقای قالیباف سیسمونی از ترکیه بخر
لامصب این احساس تکلیف بد جوری به کسانیکه فقط میخواهند خدمت کنند فشار وارد اورده نه اینکه فکر کنی این افراد دنبال پول و منصب هستند نه به خدا اینها فقط برای رضای خدا و کمک به مردم این همه شور و شوق دارند