از روزی که دولت درآمدهای خودش را با مردم به دلار آزاد محاسبه کرد و بودجه های سالیانه را نیز با دلار محاسبه می کند، وضع همین است و مسکن رو به افزایش است.
با این وام ها نمی توان مردم را خانه دار کرد. یکی از راههای مهم آنست که دولت خدمات خودش را با ریال به مردم ارائه نماید و دلار را در محاسباتش کنار بگذارد و کارخانه های تحت حمایت و مدیریت خود از جمله سیمان و فولاد و... را مجاب به کاهش قیمت نماید و از طرفی شوراهای شهرها را بدلیل هزینه های بالای خودشان را منحل و هزینه های صدور پروانه شهرداری ها را کاهش و به حداقل سه سال پیش برگرداند. وگر نه سازندگان به همان اندازه که دولت می خواهد از مسکن سهم عمده کسری بودجه را جبران کند، آنها هم هزینه های تحمیلی را روی مسکن کشیده و به مردم می فروشند.
فاصله حقوق و رشد تورم در پنج سال گذشته حداقل یک به سی شده است. در پنج سال پیش یک کارمند متوسط با حقوقش می توانست هر ماه دو متر مربع آپارتمان در مناطق متوسط تهران بخرد، اما امروز با ده ماه حقوق نمی تواند یک متر مربع بخرد. خودتان محاسبه کنید چه فاصله ای بین تورم و حقوق کارمندان افتاده است. تا چه برسد به بیکاران!
با شعار و حرف نمی توان مشکل مسکن را حل کرد بلکه باید این فاصله تورم و حقوق، یا به عبارت دیگر مشکل ارزش پول ملی را حل کرد.
این بانکها تا ملت ، انقلاب و حمهوری اسلامی را به فنا ندهند دست بر دار نیستند !
تا بانکها به معنای واقعی ملی نشوند ، در هم ادغام نشوند مایملک و دارایی های غیرمنقول آنها نقد نشود همین آش است و همین کاسه !
تازه بابت این قبر 25 متری با دارا بودن 4 فرزند ماهی 35 میلیون هم تاقیامت قسط بده ؟ به قول جناب حافظ
مردم چشمم به خون اغشته شد در کجا این ظلم به انسان می کنن
متراژ و فرزند رو بی خیال.کسی که بتونه 37 میلیون یا بیشتر در بیاره در ماه که دیگه نیاز به وام نداره جهت خرید خونه.اون شخص حداقل بین 50 تا 60 میلیون باید درآمد داشته باشه که بتونه قسط 37 میلیونی شو بده.پس در نتیجه ی مقدار دندون رو جیگر بذاره و اخانمش هم ی مدت کار کنه به راحتی میتونه خونه ش رو بخره...
خونه 25 متری بهتر از اجاره نشینیه اابته برای 2 نفر یا نهایت با یک بچه کوچیک که درست طراحی شده باشه اون هم باید کنارش امکانات رفاهی ساخته بشه که مردم بتونن در روز وقتشونو اگر خواستن بیرون بگذرونن و اون مهمون بازیها هم دیگه معنی نداره و باید مردم فرهنگ زندگی در چنین فضاهایی رو یاد بگیرن شبیه زندگی مردم در شهرهای شلوغ جهان مثل هنگ کونگ یا توکیو یا نیویورک