جواد خیابانی، حداقل برای من ترکیبی از خاطرات خوش و اعصاب خوردیهای مکرر است. البته این بخش آخر غلبه چشمگیری بر بخش اول دارد. زیباترین خاطره من از خیابانی، گزارش بازی تاریخی ایران و استرالیا برای انتخابی جام جهانی 1998 است. ما بقی نیازی به گفتن نیست. من حداقل سالی یکبار خلاصه آن بازی با گزارش خیابانی را نگاه می کنم. اما از اینکه از این به بعد دیگر هیچ فوتبالی را با صدای او نمی بینم ناراحت نیستم.
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۳:۲۰ - ۱۴۰۲/۱۲/۱۸
زمان ایران استرالیا هم چون گزارشگر خوب نداشتیم، خیابانی به چشم میومد. در مقایسه با امثال کوتی، خیابانی بهتر بود وگرنه گزارشهاش چیز خاصی نبود
هر کسی هر کاری کرد مربوط به قبل از بازنشستگی اش هست،بعدش انگار دنیا تموم میشه.
به جوانان نصیحت میکنم حتما شغلی رو انتخاب کنید که بازنشستگی نداشته باشه.وارد مشاغل دولتی نشید که پشیمونتون میکنه