سلام،این مستندمال چندسال پیش،چندین مرتبه تلویزیون شبکه مستند پخش کرده،این پدربیماردختره ام ۶۰سالش ازدواج نکرده مراقب پدرمادرش،زودقضاوت نکنیدعادت کردن به این وضع،برادراش توشهرن،خودشان دوست دارن ازادورهازندگی کنن،من مستندش کامل دیدم
زندگی تو شهر با امکانات و رفاه ،ولی روستا کجا شهر کجا اونجا تو اون جنگل صبحانه بهت میچسبه میتونی صبح رو لمس کنی زندگی رو حس کنی ،این حس قشنگ که تو شهر نیست ،واقعا هر چقدرم بخای بت خوش بگذره دغدقه ها افکار سختیا نمیزارن نفس راحت بکشی بنظرم زندگی اون مدلی میرزه به ربات بودن شهری
زندگی در شرایط سخت و نان حلال میشه این ولی خدای بهترین زندگی رو دارن نه فکر چشم هم چشمی هستن نه لوازم خانگی آنچنانی نه کینه نفرت واقعا زیباست با این اوضاع هم با پرورش پنج تا گاه در سال هر سال دویست تومن کاسبی خرج زیادی هم نیست حالا شیر و کره و پنیر و غیره رو کاری ندارم
خیلی جالب بود تو فیلم میگه دیار نیه زیر نویس نوشته دیده نمیشه که این جمله در کردی هم دقیقا همینه و این نشون دهنده تغییر نیافتن زبان ملت های مختلف ساکن ایران در جاهای کم دسترس و بکر ماندن طبیعت و زبان است