البته در این بی صاحبی اقتصاد کشور امثال اقای مدیری هم به ثروتهای احتمالا هزاران میلیاردی رسیده اند. این اوضاع بد اقتصادی سبب شده عده ای هم به ثروتهایی دست یابند که در یک شرایط اقتصادی سالم حتی خوابش را نمی دیدند. قشر متوسط جامعه فقیر شده و قشر ضعیف نابود. یک علتش هم این است که مدیران دولتی ما انقدر گرفتار غرور و تکبر هستن که حتی در بازار نمی گردند که یک وقت با مردم عادی برخودر نکنند و از عرش اعلا به زیر بیایند.
این مساله کاملا مثل رسیدن ارث بسیار کلان به یک فرد بی لیاقت و بی کفایت هست که در عرض چند سال تمامی آن را به باد میدهد و حتی به نان شب خود نیز محتاج میماند. مشکل مملکت ما وجود این گونه افراد نالایق در پست های وزارت و مدیریتی هستند که کشور را روز بروز ورشکسته تر میکنند. با این دست فرمان کشور تا 5 سال آینده به فنا خواهد رفت.
ای کاش یه مقایسه ای هم بین حقوق الان با 20 سال پیش حقوق خود مدیری و بازیگران حاضر می کردند.
ولی به طور کلی به نظر 20 سال پیش ارزون بود چون کسی قدرت خرید نداشت، چون اگر داشتیم می خریدیم.
سال ۱۳۵۰، هر دلار آمریکا به قیمت آزاد 80 ریال فروخته میشد.
کارمندی که حقوق ماهیانهاش ۲۰۰ تومان یا دوهزار ریال بود میتوانست با حقوق ماهانهاش تقریباً 25 دلار بخرد.
الان یک کارگری که حداقل دستمزد را میگیرد میتواند با دستمزد یک ماهش حداقل۱۲۰ دلار بخرد.