قضاوت نکنین من حدودا ۴۰ سالمه و از وقتی یادم میاد از بچگی م موقع پنیسلین زدن فقط میخندیدم مامان م میگفت نخند سر سرنگ تو پات میشکنه تا من بتونم خودم و کنترل کنم و اصولا تو مواقع حساس خنده های عصبی دارم بعدم اون خانواده هایی که مث خودمن تک فرزند دارند باید بدونن که تو سختی های آخر پیری مون این بچه ها هستن که تنها و بی پناه باید بار کل مسئولیت از بیماری تا سالگرد فوتون رو به دوش بکشن و گاهی از سر اجبار تنها میمونی و ابن خیلی سخته
قضاوت فقط مختص خداست و بس
حرکت چشمها وآنچه را درسینه هاست خدا میداند، ، قرآن کریم ،خدا رحمتش کنه وبه بازماندگان ، صبر بده طول عمر ،ما و دوستان راهم ببخشه وبیامرزه وعاقبت بخیر بشیم ان شا الله
ظاهرسازی بکنه؟ برای چی؟ بدبختی این مملکت هم به خاطر همون ظاهرسازی و دورویی هاست. اگه کسی هرکاری که از دستش برمیومده انجام داده باشه و از تمام فرصتهاش برای پیش عزیزش بودن استفاده کرده باشه همینطور با آرامش و وجدان راحت با قضیه رفتنش برخورد میکنه ولی اگه کسی عذاب وجدان در مورد کارها و دیدارهای نکرده و فرصتهای از دست رفته داشته باشه شیون و زاری میکنه. اونی هم که میخاد ظاهرسازی بکنه که دیگه عر میزنه و گیس میکشه و سر شام نوشابه زرد میخاد.