زمان آقای خاتمی یک کارمند معمولی با حقوقش می تونست سفر امارات و ترکیه و مالزی به راحتی بره. حتی یکم پول بیشتر جمع می کرد اروپا هم دور از دسترس نبود. یک کارمند معمولی با 4-5 سال پول جمع کردن و یه وام می تونست خونه بخره. منتها مردم گفتند این برای ما کم هست و ما یکی و می خواهیم که نفت را سر سفره ما بیاورد و استانداردهای زندگی در حد سلبریتی ها طلب کردند. همون آدمهای معمولی با قابلیتهای معمولی.

و نتیجه اش همین جاده کجی شد که تا الان ادامه پیدا کرد کلا در جامعه ایران کسی دنبال توسعه زیرساخت ها و سرمایه گذاری در تولید و صادرات نیست همه دنبال شعارهای پوپولیستی هستند مثل مسکن مهر بی کیفیت در حاشیه شهر. چندرغاز یارانه و .... کلا هر چیز ارزون و مجانی ولو بی کیفیت که بدون کار و تلاش به دست بیاید برای مردم ایران ارزش دارد. کلا فرهنگ بخور بخواب و طمع و ناسپاسی و طلبکاری ایرانیها با علم اقتصاد همخوانی ندارد.

خدایاماچه گناهی کردیم که بااین همه ذخایرهیچش دست مردم خودمون نمیگیره

چه ضمانت اجرایی وجود دارد ؟ که اینها به قولها و وعده هاشون عمل کنند ؟؟

قبلی ها هم خیلی قول‌های شیرین دادند که بعدا کاملا منکرش شدند و نتوانستند حتی نزدیکش بشوند

کلا برای رونق اقتصادی هیچکدام برنامه ای ندارند.

میدونن برنامه چیه؟

همه هیچ کاره اند ؟؟

ریشه مشکلات کشور در ادامه یافتن دشمنی با امریکا ست و در نتیجه ایجاد مشکلاتی مانند تحریم فقر عدم سرمایه گذاری خارجی گستاخی دیگران مانند کویت امارات باکو چین.وووو نابودی صدها میلیارد دلار درامد ارزی کشور وووومی باشد که رییس جمهور قدرت واختیار ایجاد روابط دیپلماتیک منطقی ومناسب بر اساس منافع ملی با غرب را ندارد درنتیجه کاری اساسی در جهت بهبود امور نمیتوانند انجام بدهند

آزموده را آزمودن خطاست

دوران تبلیغات ریاست جمهوری دوران متلک پرانی نامزدها به همدیگر و یک سری کلی گویی تکراری است. این فیلم را آنقدر همه دیده‌اند که تمام دیالوگ هایش را حفظ شده‌اند. حالا اینکه یک عده منتظر هستند تا در یک فیلم تکراری برخی صحنه‌ها تغییر کند از خوش خیالی بالای آن ها است.

واقعیت اینه تفاوتی نمیکنه اصولگرا بیاد یا اصلاح طلب چون رئیس جمهور در تصمیمات کشور سهم کوچکی دارد. با این حال ترجیح میدم گروهی روی کار بیان که نگن تلویزیون مال حزب اللهی هاست یا هرکی ناراحته جمع کنه بره