قطعا مهاجرت کار ساده ای نیست مخصوصا برای بازیگران که اکثرشون زبان خارجی هم نمی دونن ، ولی جای خوشحالی از به بن بست رسیدنشون و خوار و خفیف شدنشون ، اگر آدم وجدان داشته باشه باید خون گریه کنه که چرا یک هموطن رو باید به شرایطی برسونن که همه زندگی شو بذاره و فرار کنه
هنر در ایران است و بس
بقدری که در ایران مردم هنرمندان را تحویل می گیرند در کمتر کشوری وجود دارد و بخاطر همین هم وقتی هنرمندان به کشور خارج می روند توقع چیزی را دارند که در ایران وجود دارد و نمی دانند که احساسات ایرانی ها در هیچ کشوری وجود ندارد و سرد هستند بله قانون و نظم است اما احساس خیر
دوم اینکه عادی نبودن و سلبریتی نبودن چیز بدی نیست خیلی ها هستند که سلبریتی و مشهور نیستند اما بهترین درآمد و زندگی را دارند و تازه از مشهور بودن هم خوششان نمی آید
خیلی از سلبریتی ها هم از فعالیت های غیر سلبریتی ارتزاق می کنند
من این پیش بینی را می کردم و در قبلاً هم پیام داده ام که یک زمانی کسانی که مهاجرت کردن بازگشت می کنند
ایشون جزء کسایی بوده که سال ۱۴۰۱ بقیه رو تهدید جانی کرده. این خیلی با مبارزه ی مدنی فرق داره و جرمه. اگر برگشتن حتما باید رسیدگی قضایی بشه والا سنگ رو سنگ بند نمیشه کسی تو روز روشن تهدید جانی کنه بقیه رو
البته فی نفسه مهاجرت به خودی خود پدیده بدی نیست ولی کشوری که یک درصد جمعیت جهان را دارد و 8 درصد ثروتهای خدادادی را در خودش دارد چرا باید در صدر کشورهای مهاجرت کننده باشد؟
پر واضح است وقتی یه تنه به قضا بری قطعا راضی بازخواهی گشت...
وقتی بخواهی ناکامی را گردن خودشان بیاندازی قطعا راوی این داستان دست پری دارد و میتواند به راحتی از شکست انسان ها بنویسد و خوشحال باشد که شکست خورده اند.
از شرایط داخل چیزی نمی گویید و چیزی نمی نویسید. دیدم برخی از اینکه اینها راحت بوده اند و پول در آورده اند نوشته اند، فرض را بر این می گذارم که راست می گویند. آیا همین دوستان از فشارهای بیشتری که افراد معروف تحمل می کنند یاد کرده اند؟! اصلا آنها که نرفته اند و مانده اند چه شدند؟! سیستم تفاوتی بین اینها و دیگران قائل است؟ ترانه علی دوستی/ سعید روستایی / مانی حقیقی و ده ها هنرمند نامی دیگر چه شدند؟