آنهایی که پناهنده شدند اگر در ایران ، وجودشان را هم طلا می گرفتند باز هم ماندگار نمی شدند و می رفتند، چون ناف آنها را با خیانت و ایران ستیزی و خود تحقیری بریدند ، مثل کیمیا علیزاده ،

سلام، هیچ جا وطن آدم نمیشه! جایی که ریشه ات اونجاست! شاید برای آدم های راحتی طلب هرجای دنیا خوب باشه ولی برای آدمهای وطن پرست ماندن و ساختن وطن ارزش هستش.

اینها همه جوانان و سرمایه های ایران هستند. چرا باید کار به مهاجرت جوانان از وطنشان بکشد. بروید مقصر اصلی را پیدا کنید و تقصیر را گردن اینها که به دنبال یک زندگی بدون دغدغه هستند نیندازید.

بمانید و هر روز روزنامه کیهان را بخوانید . یک دنیا امید واری .

هیچ جا وطن نمیشه
بخدا شیر و شکر غربت بنوشید بمانند گدایی وطن نیست

اگر خوب به مسابقات جهانی و همین المپیک خوب دقت کنید، انبو ورزشکارانی که با پرچم کشور دیگری مسابقه می دادند را متوجه می شدید. تیم پینگ پنگ آمریکا کلا چینی بودند و تیم چین را هم بردند. انبوه آفریقایی تبارهایی که برای کشورهای اروپایی بازی می کنند و کدال میاورند.
مساله وطن و تابعیت در دنیای مدرن بسیار کمرنگ شده و وطن هر کس جاییست که بیشتر احساس احترام آسایش و پیشرفت می کند.
هیچ دلیل عقلی و منطقی وجود ندارد که چون در یک مختصات جغرافیایی به دنیا آمده ای تا مرگ در همان مختصات بمانی، انسان‌ها می‌توانند تغییر مکان دهند.
همه کشورها سعی می کنند با بهبود شرایط اقتصادی و زندگی و ایجاد انواع جاذبه‌ها، توانمندهای سایر نقاط جهان را جذب کنند و از آن بهره بگیرند.
مسئولین ما باید پاسخگو باشند که در این سیل عظیم جابجایی نخبگان، چرا کسی بسوی ایران نمی آید.