اصفهان و زاینده رود (سابق) را ذوب آهن به این روز انداخته است
در همه جای جهان - اگر کمی در گوگل سرچ کنید - صنایع آب بر مثل ذوب آهن و نیروگاه اتمی در سواحل دریا ساخته می شوند زیرا فولاد ساخته شده و برج های خنک کننده نیروگاه اتمی آب فراوانی را مصرف می کنند.
واقعا" حیف است که از آب شیرین جهت خنک نمودن فولاد استفاده شود
بهتر است صنایع آب بر اصفهان مثل ذوب آهن به کنار دریا و نزدیک معادن آهن انتقال یابد تا زاینده رود دوباره احیا شود و آب در آن جاری شود و شهر اصفهان به طراوات و خنکی گذشته خودش برگردد.
به جای ذوب آهن و برای مشغول شدن کارگرانش می توان صنایع بزرگ دیگر که آب بر نیستند را در آنجا مستقر نمود تا مشکلی برای اشتغال کارگران قبلی ایجاد نشود.
حالا بعدا از احیای زاینده رود و طراوت اصفهان می توان بخش اداری پایتخت را در یک مجموعه ی شهرک اداری - سیاسی انتقال نمود.
برای سفارتخانه ها هم می توان برای تامین راحت تر امنیت شان، آنها را در یک شهرک سیاسی تجمیع نمود.
با این انتقال و بازگشت به اصفهان می توان خاطرات خوش گذشته را زنده نمود و خاطرات تلخ معاصر در تهران را به فراموشی سپرد و فصل تازه ای را در کشور آغاز نمود.
این تصمیمی تاریخی ست
کمیته ای از روشنفکران، متفکران، متخصصان و چه و چه باید حداقل یک سال روی آن کار کنند .. طرحی از مزایا، معایب، شهرهای کاندید.. را منتشر کنند و سالی دیگر به آرا مردم بگذارند....
در همه جای جهان - اگر کمی در گوگل سرچ کنید - صنایع آب بر مثل ذوب آهن و نیروگاه اتمی در سواحل دریا ساخته می شوند زیرا فولاد ساخته شده و برج های خنک کننده نیروگاه اتمی آب فراوانی را مصرف می کنند.
واقعا" حیف است که از آب شیرین جهت خنک نمودن فولاد استفاده شود
بهتر است صنایع آب بر اصفهان مثل ذوب آهن به کنار دریا و نزدیک معادن آهن انتقال یابد تا زاینده رود دوباره احیا شود و آب در آن جاری شود و شهر اصفهان به طراوات و خنکی گذشته خودش برگردد.
به جای ذوب آهن و برای مشغول شدن کارگرانش می توان صنایع بزرگ دیگر که آب بر نیستند را در آنجا مستقر نمود تا مشکلی برای اشتغال کارگران قبلی ایجاد نشود.
حالا بعدا از احیای زاینده رود و طراوت اصفهان می توان بخش اداری پایتخت را در یک مجموعه ی شهرک اداری - سیاسی انتقال نمود.
برای سفارتخانه ها هم می توان برای تامین راحت تر امنیت شان، آنها را در یک شهرک سیاسی تجمیع نمود.
با این انتقال و بازگشت به اصفهان می توان خاطرات خوش گذشته را زنده نمود و خاطرات تلخ معاصر در تهران را به فراموشی سپرد و فصل تازه ای را در کشور آغاز نمود.