خدایش رحمت کند . همولایتی عزیز ما بود . یاریگر بودن در عین احتیاج به یاری و مساعدت آخر انسانیت و اخلاق است که گمشده عصر ماست . جوهر معلمی عاشقی است و لاغیر.
من فقط موندم چرا با اینهمه شوق و اشتیاق و رنج طاقت فرسای بیماری و درمان، مکان فعالیت و تدریسش را نزدیکتر و حتی در شهر قرار ندادند ...؟؟!! چرا؟؟!!
فقط بخاطر سابقه کار کمتر؟!!!???
روحش با اولیاءالله محشور باد! یقیناً ...???