چیزی برای ارایه نداریم . جلو جلو باختیم . کشور باید به گونه ای اداره شود که لااقل دو سه سال رشد اقتصادی مثبت حتی در حد یک درصد داشته باشیم تا به آمریکاییها این سیگنال برسه که ایران مسیر درست رو پیدا کرده اونوقت شاید کمی شل کنند . الان سفت سفت هستند چون ما کاملا دستمان خالیست .
مذاکره کردن ذاتا بد نیست اما چیزی که روی آن توافق می شود مهم و اساسی و حیاتی است. حتی بنظر من اشکالی ندارد که در خود تهران این مذاکره انجام شود تا تابوی آن شکسته شود و به یک موضوع عادی تبدیل شود
برخی ها می گویند که قبلا مذاکره کردیم و به نتیجه نرسیدیم این یک حرف کاملا اشتباه است
مثل این است که بگویید من پس از گواهینامه گرفتن در خیابان رانندگی کردم اما ماشین را کوباندم به درخت پس گواهینامه من و رانندگی من نتیجه و فایده ندارد
مذاکره کردن یک فرایند گام به گام و جاری و ساری است و قرار نیست همه آنها به موفقیت ختم شود در مذاکرات تجربیات خوبی نصیب کشور می شود ولو اگر طرف مقابل بد عهد باشد