سلام حاج محسن واقعا امارهای اریه شده منو ناراحت کردچراچون واقعا کشورباتمدنی ودیرینه اینجنین.توکلمان به خداست

بسمه تعالی
سردار من شما را خیلی دوست دارم و الان 46 سال سن دارم ولی همیشه مثل همان وقت که 20 ساله بودم احترام شما را واجب می دانم ولی فکر می کنم در اینجا متناقض صحبت کردید و حرفهای کلیشه ای زدید. از یک طرف می فرمایید که تعداد زیادی بیکار داریم - روح در تولید ندازم و بهره وری کم است و نرخ رشد پایین است و از طرف دیگر می فرمایید باید در مصرف قناعت کرد. این حرف آخر کلیشه ای است وقتی تولید سرعت می گیرد که مصرف زیاد باشد این اصل سرمایه داری است مگر پیغمبر (ص) بازرگان نبود و سرمایه نداشت ما که کمونیست نیستیم که بخواهیم مصرف را کم کنیم . خداوند می فرمایند که اصراف نکنیم . مصرف تولیدات یعنی خون در اقتصاد.

ای خدا از دست این متفکرین ما من یکی دارم می میرم -برادرمن عزیز من اقتصاد ما از روش تعین نرخ سود بانکی بیچاره شده است امسال در واقع سود بخش کشاورزی را یک در صد بالا برده اند از 16به 17 رسیده وسود بخش بازرگانی از 25به 17 پایین اورده اند و بدتر از همه این است که نرخ عقود اقساطی 14 و11 است بانکها با این نرخ تسهیلات نمی دهند وتسهیلات مشارکتی با سود 17 پرداخت می کنند چرا ما این قدر احمقیم با تسهیلات کوتاه مدت چه دریافت کننده آن تولید کننده باشد ویا مصزف کننده به جایی نمی رسیم -این روش تعیین سود بانکی کمر اقتصاد ایران را شکسته است -خدایا به داد عقل وشعور ما برس -که اینقدر به ضرر خود عمل می کنیم من کارمند بانک هستم ودرجلسات مطرح می کنم ومدیران بانک این را قبول دارند ومی گویند کاری از ما ساخته نیست

اسلام به تولید تکیه دارد و ما می توانیم الگوی اقتصاد اسلامی را به جهان نشان دهیم.!!!
اقتصادتولید خالی نیست بلکه هنر و فن ساخت و فروش است اگه میتونی پیکان تولید کن و بفروش و یا تنها با تولید سیاست استعمار و استکبار قدرت و حیله رو دور بزن .خیلی ابتدایی گفتی این تفکر برای اعراب ... ها خوبه مثل اینکه بگی مردم من به شما ازادی میدم بعد ازادی به اوباش و فساد برسه! و یا بگی همه گروهها باید در مجلس حضور پیدا کنن بعد جا برای منافقین باز کنی؟

همه اش كارگران نيستند كه بي انگيزه هستند من جواناني را مي بينم كه با انگيزه بالائي وارد مشاغل مي شوند اما بعد از مدتي مديران تبديل به عاملي براي تخريب انگيزه ها مي شوند. بايد فكري به حال مديران جامعه هم كرد

ما در اینجا باید به دو بعد اشاره کنیم.
یکی مشکلات داخلی صنعت و دیگری مشکلات خارجی آن.

مشکلات داخلی صنعت:
مسئله صنعت در کشور نه با افزایش مصنوعی ارزها حل می شود و نه با کاهش مصنوعی سود بانکی.
با دید کوتاه بر خودروسازی به این واقعیت به راحتی دست پیدا می کنیم سالها است که خوروسازی انحصاری داخلی است اما خودروهای ما قابل قیاس با خوروهای خارجی نیست نه از نظر کیفیت نه از نظر مصرف نه از نظر قیمت!
ما در واقع با بستن تعرفه های بالا بر اتومبیل های خارجی آنها را از گردونه رقابت با اتومبیلهای داخلی خارج کرده ایم اما مشکل حل نشد! چرا؟
خودرو ارزان خارجی هم که وارد نشد !
مشکل صنایع ما بروکراسی و گرفتن انواع هزینه ها از صنایع مثل مالیات و رشوه و محیط ریست و آموزش پرورش و ... است. مشکل ما مدیریت رابطه ای نه کارآمدی با دانش است که باعث استقاده از سعی و خطا بجای استفاده از دانش و تجربه و بالا بردن هزینه ها می گردد مشکل ما خطوط تولید و روش های تولید قدیمی است. مشکل ما کارگر غیر ماهر است.
بعضی از دوستان می گویند مشکل بالا بودن سود بانکی است سود بانکی چین 6.75 % است و بالا تر از اروپا حدود 3% و آمریکا که سود آن 0.25 %است پس مشکل سود بانکی هم نیز نیست بعضی از دوستان می گویند باید ارزها را بالا ببریم تا کالای داخلی فروش رود! بالا بردن ارزها خود باعث ایجاد تورم و دوباره گران شدن کالاهای داخلی می شود! و هر چه کالای داخلی گرانتر شود فروش آن کمتر می شود.برای کوتاه مدت بهتر نیست بجای بالا بردن ارزها مانند خودرو تعرفه های کالا های وارداتی را بالا ببرید البته بشرط رسیدگی فوری! چون بالا بردن ارزها فقط باعث بالا رفتن تورم و فقر سراسری می شود.

اما مشکلات خارجی صنعت:
اول ما باید یک محیط آرام در کشور ایجاد کنیم تا بستر لازم برای صنایع خارج از تشویش فراهم باشد و آن تا ماجرای تحریمها حل نشود ممکن نیست و از سوی دیگر باید یک دستگاه قوه قضایه قوی و مستقل داشته باشیم تا به هیچ مقامی باج ندهد و کسی جرات رانتخواری و سو استفاده در هیچ مفامی نداشته باشد. این باعث یک امنیت خاطر در کشور می شود و اینجا است که کارگری ایرانی هم مثل کارگر ژاپنی عمل می کند.


در حال حاضر
اول از همه ما باید یک جو آرام در کشور داشته باشیم و مسئله تحریم ها و اختلافات داخلی را حل کنیم
دوم ما باید قانون و اجرای قانون قدرتمند در کشور داشته باشیم قانونی که هیچ کس تا بالاترین مقامات نیر نتوانند از ذست ان فرار کنند

تا زمانیگه شایسته سالاری حاکم نباشه هیچ چیز درست نمیشه


من جای آقای رضایی باشم اول از خودم می پرسم آیا من پستی که حالا دارم لیاقتش را دارم یا کس دیگری بهتر از من هست اگه هست باید جایم را به او بدم مملکت ما مملکت هزار فامیله،ملت ایران در مشکلات زندگی می کنند تا این هزار فامیل به دنیایشان برسند وفکر کنند به بهشت می روند ما اسما مسلمانیم ولی عملا به شکل ابزار از آن استفاده می کنیم. با این وضعیت نه دنیا را داریم نه آخرت

آقای رضایی احسنت به این تحلیل علمی و منطقی احسنت رسول

آقای رضایی در انتخابات نیز مشابه این صحبتها را داشته و دلسوزانه مشکلات اقتصادی کشور را رصد کرده و تحلیل های منطقی و دور از عوام فریبی و بر اساس مبانی علمی ارائه میدهد که متاسفانه عموم درک نکرده و لذا حمایت نمی کنند الحق اقتصادان قابلی است

وقتي كارگري بعد از 15 سال امنيت شغلي ندارد و هنوز به شكل قراردادي ميباشد چه توقعي داريد كه دلسوزانه كار كند؟؟