بچه كه بودم هميشه دلم مي خواست مثل ناصرخان باشم و تو عالم بچگي سعي مي كردم وقتي تو كوچه فوتبال بازي مي كنم مثل ناصرخان دروازه باني كنم، ياد اون روزا و ياد ناصرخان به خير، دلم براي هر دوتاشون تنگ شده...
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۱:۵۳ - ۱۳۹۰/۰۳/۰۲
آره به خدا، خيلي قشنگ گفتي، دل آدم براي هر دوتاشون تنگ ميشه، خدا ناصرخان رو بيامرزه و به خانواده اش صبر بده.
همسفر در راه ماند..زندگی سخت است…لیک..در سفر باید بود…همراهتان از سفر ماند سیلی سهمگین باور شاید نه ..سختی راه را مینماید که بایستی تنها رفت صبری باید تا آرامشی زاید
ناصرجان روحت شاد