مشکل اصلی تنبلی ، پر توقعی و ناامیدی است و ضمننا حاشیه امن و بالاخره از گشنگی نمردن . اما در کشورهای دیگه 1 ماه بیکاری نابودت میکنه برای همین مثل اسب همه کار میکنند دوستمون هم که گفتند در ایران یکی با مدرک مثلا لیسانس میاد بالاسر یکی دیگه باید بگم همه جا همینه آخرش یکی باید رئیس بشه ، بقیه هم باید بگن چشم .

کارمند دو نوع است دلال و غیر دلال . دلال انهایی اند که به تغییر ردیف اعتبار و قرارداد سازی دسترسی دارند و شرکت دوست و رفیق بدون شرح خدمات و با دیدگاه ارائه فاکتور. اینگونه افراد عمدتا در پست معاونت و رئیس و مدیر و رابط اداری-مالی و ذیحساب اند.
کارمند نوع 2 کارمند بی دست و پا نامیده میشود که فقط حقوق اخر ماه را میبیند و به سایر موارد ارائه شده دسترسی ندارد.
نوع دوم اگر هر نوع تلاش کند و نتیجه بگیرد و اختراع کند باید نوع 1 انرا به شرکت دوست و رفیق برای فاکتور سازی بدهد.
ارزشیابی هم که منحل شده.
در واقع نان برای کارمند نوع 1 است.
و همه را با یک چوب نزنید.
تفاوت دارند کارمندان با هم.

بعد از 20 سال کار در یکی از شرکتهای دولتی متوجه شدم کار ارزش نداره . متاسفانه خیلی چیزهای دیگه از کاربا ارزشتره.که یکی ازدلایلش عدم شایسته سالاری در تمام سطوح مدیریتی کشوره. افسوس......

قانون کار یکی از عواملی هست که نسبت به کارگریزی دامن می زند، وقتی در اداره کار به کارگر تلقین می کنند به جای کار کردن می توانی عملی انجام دهی که موجب اخراجت از کار بشه و دنبال آن ما کمکت می کنیم که از بیمه بیکاری استفاده کنی و ماهها بدون کار کردن حقوق بگیری!!! چه انتظاری از قرهنگ کار می توانیم داشته باشیم؟؟ یه سری به ادارات کار بزنید و خود را بعنوان کارگر معرفی کنید ییبنبد چه راههای قانونی جالبی جهت فرار از کار یادتون می دهند!!

کم کاری ما ایرانیان به علت نحوه مدیریت بد می باشد .متاسفانه هم در شرکت های خصوصی و هم دولتی نه افراد بر اساس دانش و قابلیتهایشان انتخاب می شوند و نه مدیران امنیت لازم را برای مدیریت با اقتدار دارند و بسمت چاپلوسی و حفظ موقیت با هر ترفندی دارند در نتیجه حس بی مسئولیتی و بی تفاوتی در بین کارمندان بوجود امده

وقتی که عبادت فقط عمل به یکسری دستورات و نگه داشتن ظواهر تبلیغ بشه، دیگه جایی برایی کار به عنوان عبادت نمیمونه، حضرت علی به ینکه زیاد عبادت می کرد 500 تا نخل هم داشت. ولی کمتر اینو میشنویم!!!

دلیل اصلیش بی مدیریتی و دولتی بودن خیلی از شغلهاست

مردم عادی دارای درآمد پایین هستند و برای همین رغبتی به کار نمی دهند این سوال را باید از مسئولان با درآمدهای میلیونی کرد؟

اگه خيلي خوب كار كني، بعضيها كه حال كار كردن ندارن بخاطر اينكه تابلو نشن و مورد سوال قرار نگيرن، زير آب زني ميكنن. هر چقدر هم كه نتيجه كار مهم و برجسته باشه، تنها تفاوتش دريافت يه لوح تقديره. اين بلائيه كه سر خودم اومد.

به نظر من علت اصلی اش پایین بودن کیفیت آموزش در ایران است. آموزش باید دارای آنچنان کیفیت بالایی باشد که دانش را به صورتی به دانشجویان منتقل کند که موجب ایجاد یا تقویت روحیه کارآفرینی در آنها بشود. البته انگیزه های فردی و محیط و تربیت خانوادگی در دوران کودکی هم در شکل گیری و تقویت روحیه کارآفرینی در فرد موثر هستند اما اگر آموزش کیفیت لازم را داشته باشد حتی در افرادی که انگیزه کارآفرینی در آنها پایین است این انگیزه تقویت می شود به طوری که بعد از اتمام دوران آموزش و یادگیری فرد آنچنان کیفیتی به دست آورده که خودش نه تنها فادر است خلاقانه ولو با امکانات محدود برای خود کار ایجاد کند حتی می تواند دیگران را هم مشغول کار کند و منتظر نمی ماند تا دولت یا یک کارفرما او را استخدام کرده و پستی به او بدهد. ما ایرانی ها به دلیل پایین بودن کم و کیف آموزشمان در ایران فقط حفظ کننده یک مقدار معلومات می شویم بدون اینکه حقیقتا یاد بگیریم چگونه از آموخته هایمان در عمل به صورت خلاق استفاده کنیم. نتیجه این امر آن است که بعد از فارغ التحصیلی همه فکر می کنیم دولت یا کارفرمایی باید ما را به کار بگیرد و فراموش می کنیم که ما خود باید بتوانیم کار ایجاد کنیم و دیگران را هم به کار بگیریم. در کنار این یک مشکل دیگر هم تکروی ما ایرانی هاست که باعث می شود حتی کار آفرینان معدودی هم که داریم قادر به تحقق همه ایده هایشان نباشند چون یک کارآفرین هر قدر هم قوی و توانمند یک تنه قادر نیست معجزه کند. این خصلت تکروی ما هم باز بر می گردد به پایین بودن کیفیت پرورش روحیه همکاری در ما در کنار آموزش.