A GreatJAPANESE Proverb:

"If one can do it, U too can do it,
If none can do it, U must do it."

شعار بزرگ ژاپنیها:
اگر یک نفر می تواند کاری را انجام دهد, تو هم می توانی آن را انجام دهی.
اگر هیچ کس نمی تواند کاری را انجام دهد, تو باید آن را انجام دهی.


Its IRANIAN Version:

"If one can do it, let him do it.
If none can do it, why waste our time on it!!!!"

نسخه ایرانی این شعار:
اگر کسی می تواند کاری را انجام دهد, اجازه بده آن را انجام دهد.
اگر کسی نمی تواند کاری را انجام دهد, چرا ما وقتمان را برای آن تلف کنیم؟!!!!

باسلام وتشکرازمطرح نمودن چالش عمده جامعه ما
بنظراینجانب باور واقعی مدیران جامعه درتمام سطوح بر استقرار ارزشیابی عملکردوتحقق نظام واقعی شایسته سالاری وعدالت پروری بدون استثنا ودرتمام لایه های جامعه می تواند مارا به توسعه پایدار برساند.

با سلام در جواب آقایی که گفتند کارا تو کشور ما دولتی عرض کنم که درسته که شما این حرف را میزنید اما بقیه جاها که خصوصی هستند واقعا چه زجری به نیروی کار میدهند البته و به شدت وجود دارد چون اکثرا این شرکتها فامیلیند و چند نفر دوست و رفیق میارن با هم خوشند و 1-2 نفر رو هم از روی بیکاری مفرطی که در جامعه وجود داره جذب میکنند و مثل یک چهارپا همه کارها رو ازشون میکشند درصورتی که در اکثر اوقات اونا ازلحاظ شخصیتی و تحصیلات بالاتر از دوست و رفیقاشونند. ولی به ناچار دارن کار میکنند این کارآیی را کم میکنه احساس مسئولیتو ازبین میبره و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و و..............بیایید نظارتها رو دقیقتر کنید روی بازار کار کشور چه دولتی و چه خصوصی.

به نظر من وجود اقشاری در جامعه ایران که بدون هیچ زحمتی دارای همه امکانات رفاهی هستند، باعث می شود دیگران را هم به مقایسه وا دارد و انگیزه های کاری آنان را سلب کند. یکروز من می خواستم وارد بی آر تی شوم که یکنفر از همین قشر که او هم می خواست سوار شود، آرام آرام در حال طی طریق بود. او که متوجه عجله من شد گفت شما عجله دارید بفرمایید و من گفتم شما هم که هیچوقت عجله ندارید....چون در واقع نیازی ندارد عجله کند و کاری کند. کارش خود به خود حل می شود. این بساط بی عدالتی در دریافت امکانات جامعه باید جمع شود تا همه مردم بدانند که هر که کار بیشتری کند امکانات بیشتری کسب می کند.

من بعنوان یک خانم و تحصیلات فوق لیسانس در کامپیوتر (از دانشگاه دولتی)در یک شرکت ده سال زحمت کشیدم ولی آخرش یک مرد رو که نصف من سواد نداشت و یک دهم من هم کار نکرده بود ، پست منو بهش دادن و گذاشتن بالای سر من وبعد این آقا هم نهایت عقب ماندگی فرهنگی ، علمی و اجتماعی خودش رو نشون داد نه تنها به من بلکه به بقیه خانم های تحصیل کرده قسمت ، حالا هم همه ما سرخورده و منزوی شدیم.....و ایشون داره همینطوری پست میگیره و وام های کلان...... شما بگید دیگه دل و دماغ میمونه که ما دوباره مثل گذشته کار کنیم ، حالا هی بگید ... ما که تو محیط کار هر کسی رو دیدیم دلسوزه....آخرش به انزوا و سرخوردگی کشیده شده.......

وقتي ارزيابي ها درست انجام نميشود وادارات وشركتها پر از نون خور اضافي است كه بنا به مقتضياتي بر سيستم تحميل شده اند ورواج كم كاري وبيكاري را ميدهند وافرادي را كه كار ميكنند ميپايند اصلا چرا بايد كسي كار بكند تازه اگر هم كار كند چه تاثيري خواهد داشت

به نظر من وجود اقشاری در جامعه ایران که بدون هیچ زحمتی دارای همه امکانات رفاهی هستند، باعث می شود دیگران را هم به مقایسه وا دارد و انگیزه های کاری آنان را سلب کند. یکروز من می خواستم وارد بی آر تی شوم که یکنفر از همین قشر که او هم می خواست سوار شود، آرام آرام در حال طی طریق بود. او که متوجه عجله من شد گفت شما عجله دارید بفرمایید و من گفتم شما هم که هیچوقت عجله ندارید....چون در واقع نیازی ندارد عجله کند و کاری کند. کارش خود به خود حل می شود. این بساط بی عدالتی در دریافت امکانات جامعه باید جمع شود تا همه مردم بدانند که هر که کار بیشتری کند امکانات بیشتری کسب می کند.

کاملا با نظر آقای اسدی موافقم در ادرات دولتی اعم از بانکها ،دانشگاهها،آموزش پرورش و......فرقی بین کارمند خوب و بد وجود ندارد هر دو حقوق یکسان می گیرن چه بسا کارمتدی که خوب کار میکنه و وظیفه اش رو درست انجام میدهد از طرف بقیه زیرآبش زده می شود و ترجیح میدهد که به جرگه کم کارها اضافه بشود. من دقیقا خودم دیدم کارمندان در سالهای اولیه استخدام خیلی خوب کار می کنند و لی بعداز مدتی فرهنگ کم کاری بقیه روی ان اثر میگذارد و ان هم کم کار می شود.

جک میگید!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟

وقتی یکی تو فلان نهاد با حداقل کار و فعالیت و راندمان ماهی 100 ما که دستمزد و امتیاز دریافت می کنه. اون هم مایی که نه سرمایه داریم نه چیزی. خیلی هنر کنیم وام درصد بالا می گیریم تا بیشتر تو لجن فرو بریم تنها چیزی که زنده نمی ماند انگیزه و هدف و انرژي است. در واقع ما بطور غیر مستقیم نوکر کارمندیم همین.