در نگاه به قلّه های رفیع ایمان و شجاعت و وفا، چشم ما به وارسته مردی بزرگ و بی بدیل می افتد، به نام عبّاس فرزند رشید امیرالمؤمنین(ع) كه در فضل و كمال و فتوّت و رادمردی، الگویی برجسته است. انوار روی ماه او خورشید را شرمنده کرد برماه افتادش نظر مهتاب را تابنده کرد
با جان نثاری بهر دین اسلام را پاینده کرد/دلبر ودلدارمن است عباس علمدار من است
عجیب است آب فرات گل آلود است اما آب دور قبر زلال فدای لبان تشنه ات یا ابا الفضل این همان بارد معین است که از کفش انداخت ونخورد ببینید چگونه دور قبرش را با شرمندگی گرفته
السلام علیک یا ابوالفضل العباس
یادم ز وفای اشجع الناس آید و ز چشم ترم سوده الماس آید
آید به جهان اگر حسین دگری
هیات برادری همچون عباس آید.برگرفته شده از کتاب لاله ای از ملکوت