فيلم جدائي نادر از سيمين به هيچ وجه يه فيلم سياسي نيست.اين فيلم از معدود فيلمهاي سالهاي اخيره كه بدون سياسي كاري سياه نمايي و صرفا به خاطر قدرت فيلمنامه و كارگرداني خوب تونسته جوايز بين المللي رو بدست بياره. اين فيلم ميتونه الگوي خوبي باشه براي كساني كه فكر ميكنن براي جايزه بين المللي گرفتن بايد اول تا جاي ممكن ملت خودشون رو عقب افتاده و فلاكت زده نشون بدن و مردم ايران رو مردمي وحشي بي فرهنگ معتاد و دزد معرفي كنن. اونجور جايزه گرفتن نه تنها افتخار نداره بلكه مايه خفت و خاريه و در واقع اونا جايزه خودفروختگي شون رو ميگيرن نه كار هنريشون. اما آقاي فرهادي نشون داد كه ميشه فيلمي ساخت كه توهيني به هيچ ايراني نباشه از طرفي اينقدر قوي باشه كه هيچكس نتونه چشمش رو بر روي اون ببنده و جوايز متعدد و فروش خوب جهاني رو به دنبال داشته باشه. تنها جنبه سياسي بودن اين فيلم رقابتش در فروش با اخراجي ها بود كه شايد دو طيف رو در مقابل هم و در تلاش براي اعتلاي يكي از دو فيلم قرار داده بود كه البته من فكر ميكنم اين رقابت هم براي سينماي ما مفيد بود.