من هم بچه بودم کار کردم تقریبا تمام تابستانها کار میکردم اما چندان مقاله سوزناکی راجب به خودم نمیتونم بنویسم چون احساس میکردم چیزی طبیعی است و به احساس مسئولیت و وظیفه شناسی امروز من کمک کرد گاهی زیادی دراماتیک چیزها را تعریف میکنید اگر کار این بچه ها واقعا برای پیدا کردن یک لقمه نان برای خانواده هایشان یا خودشان باشد انوقت باید رفت دید اشکال از کجاست در 99 درصد موارد رد پای مواد مخدر پیدا میشود که در اینصورت هر اندازه کمک مالی هم کفایت نخواهد کرد و باید سازماندهی بسیار گسترده تری انجام شود
پاسخ ها
یه بنده خدا
||
۲۲:۵۳ - ۱۳۹۰/۱۲/۱۷
ناشناس عزیز...
حرف از بچه هایی نیست که واسه یه لقمه نون و سیر کردن شکم خانواده اشون کار می کنن یا بهتر بگیم دوره گردی می کنن. درورد به شرف این بچه ها ... حرف از اون بچه هایی است که به جهت سود و منفعت یه عده آدم شکم پرست پول پرست وادار می شن تا به هر فلاکتی تن بدن ...
اگر نه که کار نه مایه آره نه ننگ حتی می خواد شغل های کاذب باشه ...
این مساله بیش از پول به توجه و برنامه ریزی نیاز دارد . ضمن اینکه اگر کمی به سازمانهای غیر دولتی که در حوزه فعال هستند توجه کنید اقدامات قابل توچهی انجام داده و می دهند . این موضوع یک همکاری بین بخشی و برنامه نیاز دارد . مشکل آنجاست که سازمانهای دولتی و عمومی متولی بیشتر به تبلیغات و بهره برداریهای سیاسی از این مساله توجه دارند تا حل آن واگر نه هم از نظر تعداد و هم کیفیت ؛ این مساله در ایران هنوز چندان عمیق نشده است که نتوان آن را حل کرد . توجه به الگوهای حل مساله در سایر کشورها از جمله ترکیه در این خصوص قابل توجه است .
حرف از بچه هایی نیست که واسه یه لقمه نون و سیر کردن شکم خانواده اشون کار می کنن یا بهتر بگیم دوره گردی می کنن. درورد به شرف این بچه ها ... حرف از اون بچه هایی است که به جهت سود و منفعت یه عده آدم شکم پرست پول پرست وادار می شن تا به هر فلاکتی تن بدن ...
اگر نه که کار نه مایه آره نه ننگ حتی می خواد شغل های کاذب باشه ...