متاسفانه مسوولان استان و شهر بیشتر از اینکه به فکر پیشگیری باشن، دنبال سخنرانی و از این همایش و جلسه به اون یکی رفتن هستن. وقتی قراره به جان انسان توجه بشه، مشکلات مالی مطرح میشه. الخق همه دوس دارن کار کنن اما کم پیش میاد کسی بلد باشه عمل کنه. مدیرای خیلی از جاهای ما فقط از نظر تئوری مدیرن نه عملی. وقتی دیروز روزنامه های محلی به سراغ مسوولین شهری رفتن، پاسخ شنیدن که اونا بدلیل تاثرات و تالمات روحی قادر به مصاحبه نیستن. حالا انتظار باید داشت که اونا استعفا کنن؟؟؟؟؟
اونها می خواستن کسب روحیه!!!! و تجدید قوا !!!!!!! کننو بعد مث کفاشیان لبخند ژوکوند تحویل بدن و با حرفای اتوکشیده مردم رو بر ای مدتی سرکار بذارن تا آبها که از آسیاب افتاد با فراغ بال بیشتری به صندلی ریاستشون بچسبن

بابا من 3-4 بار با 137و 1888 وهر شماره كه بلد بودم براي يك چاه حدودا 4 متري در بلوار جلال آل احمد واقع در جنوب شهرك ‍اندارمري تلفن زدم هيچ كاري نكردند سوابقش هم تا مدتي نگه داشتم.هيچكس دلسوزي نميكند.

در کشوری که حتی از یک رفتگر ساده باز خواست نمیشودکه چرا زباله ها را سر وقت جمع نمیکند مگه میشه از مسولان بالا دستی که هر کدام هم خود را در پشت خیمه.... پنهان کرده اند سوال کرد

از مرگ اين دو هموطن بسيار غمگين و متاثر شدم اما در سيل زمستان گذشته در بهبهان 13 جوان از جمله كودكي در آغوش مادرش جان دادند در حاليكه ستاد بحران هشدار داده بود و در دويست متري تمام مسيرهاي اصلي منتهي به محل سيل پاسگاه انتظامي مستقر بود و با يك تلفن امكان بستن مسير و جلوگيري از فاجعه وجود داشت و استاندار استان همجوار با درك شرايط قبل از جريان سيل خود را به شهرستان بهمئي و شروع سيل رساند تا از وقوع تلفات جلوگيري كنند و حالا هم مشغول ادامه خدمت رساني به همشريان بهبهاني به خصوص روستائيان مصيبت ديده هستند

خیلی ناراحت شدم براشون.

تا آدم هایی مث دکی محمد الف مادر و بچه رو مقصر بدونن همیشه این جور اتفاقات پیش میاد بدون اینکه کوچکترین مسئولیتی متوجه مسئولینی که برای این کار حقوق میگیرن بشه

ین گونه حوادث عادیه مثل دست پخت خاله شادونه

خدا بيامرزه. خيلي دلم گرفت. شنبه پيش روز مادر بود

مردم شهر من بدون رفتن به دریا ، رودخانه و حتی استخر غرق میشوند . مردم شهر من آنقدر کوچک و بی مقدار شده اندکه حتی در جوی آبی غرق میشوند .
مادری به دنبال کودکش درجوی آبی غرق شد و کودک زیر قدمهای مسِّولین با معرفت شهر .

برای ماموریت به یک کشور اروپائی رفته بودم در هتلی که اقامت داشتم در خیابان کار حفاری داشتند ، کلیه خاک بیرون آمده را داخل یک ماشین ریخته با خود می بردند و محل را با یک صفحه فلزی برزگ کاملاً پوشاندند، و در روز دوم کار پایان یافته بود به آسفالت آنجا دقت کردم کوچکترین پستی و بلندی در آن بعد از تعمیر دیده نمی شد . در این کا هیچ نیازی با تکنولوژی نبود فقط آموزش چگونه کارکردن به افراد و مسئولین مطرح است.