من نه! فشارهای شدید روی خونواده، فشار اونها روی ما، اعصاب خردی و ... به شدت عملکرد تحصیلی و ساید زندگیم رو خراب کرد..
از 24 ساعت بیکاری، عدم امکان ازدواج، از عصبی بودن والدین و بیکاری بقیه بچه ها خیلی ناراحتم.
اما از این که خدا رو دارم، نه. او جبران تمام نداشته های من است... اگه قبولم کنه
پاسخ ها
ناشناس
||
۲۲:۰۵ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۱
خدا مثل اینکه فقط داره ما رو نگاه میکنه و اصلا انگار نه انگار
مگه تو یه جامعه ای که مردم از پلیس میترسن و با این همه محدودیت موجود میشه از زندگی لذت برد
خودتون از قضیه آب بازی سال قبل که مثل همه چیز امنیتیش کردن حساب کنید
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۸:۳۴ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۱
آب بازی رو بیخیال بیا بریم مراسم اعدام 4 نفر تو میدون شهر رو ببینیم خیلی حال میده!!!
ناشناس
||
۲۰:۰۲ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۱
آب بازی به هیچ عنوان کاره بدی نیست . ولی وقتی بخواد طوری بشه که مسائل شرعی و عفت و حیا رو زیر پا بزاره دچار اشکال میشه
ناشناس
||
۲۱:۲۱ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۱
آقا شما چرا همه چی رو دین نسبت می دین؟؟؟مردیم از دست شماها!!!!
ناشناس
||
۰۰:۲۰ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۲
ناشناس
بخاطر اینکه جنس انقلاب ما دینی بوده . انقلاب کردیم تا دین تو کشور اقامه کنیم نه فساد و هرزگی رو
ناشناس
||
۰۰:۲۶ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۲
اکثر مشکل بچه های ما اینه که میخان بی قید بازی در بیارن بعد این میشه که از جوونیشون لذت نمیبرنا از پلیس میترسنا با خونواده هاشون درگیری دارن و ....... چرا همش به دنبال یکی میگردیم که تقصیرا را گردنش بندازیم ؟؟؟؟ خودمون خیلی درست کاریم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!
کودکی ما با جنگ شروع شد. نو جوانی ما با بگیر بگیر هی خیابانی و گیر دادن به لباس و موی سر دنبال شد. جونیه ما بار صحبتهای دوران اصلاحات تموم شد.حالا با 35 سال فقط به فکر سیر کردن بچه هامون هستیم.از ما گذشت هیچ دلخوشی توی این مملکت برامون جور نشد.حالا نگران آینده بچه هامون توی این مملکت هستیم.
آیا اونا هم مثل ما نسله سوخته خواهند بود؟
چند نسل سوخته تحویل جامعه داده خواهد شد؟؟؟؟؟
پاسخ ها
من
||
۲۰:۵۶ - ۱۳۹۱/۰۴/۱۱
آقا رضا حالا خوبه تو ازدواج كردي و بچه هم داري، من 37 سالمه و برادرم 39 سالش هنوز در حسرت ازدواج هستيم. بقيه مسائل بماند فقط دلمون خوشه كه مثلاً خير سرمون داريم كار ميكنيم اينم به نظرت شد زندگي. خوشي پيشكشمون
با این وضع تورم و گرانی و مسکن و شغل و ازدواج و سربازی چه لذتی برای جوان باقی میماند؟ با 28 سال سن و دانشجوی دکتری که نه شغلی و نه پژوهانه ای و نه کمکی باید بعد از 30 سالگی 2 سال هم خدمت مقدس سربازی رو انجام داد و بعد به فکر شغل و مسکن و ... برای ازدواج بود چه آینده روشنی وجود دارد؟ وقتی میبینیم که ارزش پول ملی ما نسبت به ارزهای خارجی از یکسال پیش تا الان نصف شده و مسئولان بجای پاسخ گویی همه چیز را عالی و گل و بلبل تصور میکنند و یا نهایتا تقصیر را به گردن هم انداخته و کی بود کی بود من نبودم راه میاندازند و همواره باید افسوس قبل را خورد چرا باید به آینده امید داشت. متاسفانه نگاه بسته مسئولین و گزینشها و پارتی بازی ها وحشتناک و چاپلوسی ها مجال ورود افراد نخبه و موثر را به تمامی رده ها گرفته و رفتارهای غیر کارشناسی ناشی از آن نه تنها امیدی به موثر بودن و بهبود بخشی برای جوان باقی نمیگذارد بلکه باعث تبدیل این پتانسیل از مفید به مضر میشود.
از 24 ساعت بیکاری، عدم امکان ازدواج، از عصبی بودن والدین و بیکاری بقیه بچه ها خیلی ناراحتم.
اما از این که خدا رو دارم، نه. او جبران تمام نداشته های من است... اگه قبولم کنه