فک کنم اینا که نظر دادن کارمندایی باشن که نازه از سفر برگشتن. اگه نه ما که یادمون میاد اینا هم نبود. نوسنالژی که ماله 10 سال پیش باشه که به درد نمی خوره
آخ یادش بخیر ...
تلویزیون های سیاه و سفید 14 اینچی با فقط دو تا کانال یک و دو
برنامه های زیبا... محله برو بیا...برنامه های کودک دهه 60 واقعاًدیدنی بود... بمباران... آژیر قرمز... پناهگاه... (آژیری که هم اکنون می شنوید اعلام وضعیت قرمز در منطقه .... می باشد لطفا محل کار خودرا ترک و به پناهگاه بروید ......) آخ که گریه ام گرفت اگر چه ما نسل سوخته ایم ولی واقعاً خاطرات نسل ما بهترین خاطرات رو اگر چه تلخ و شیرین تجربه کردیم... راستی یاد دوستان شهیدمون هم بخیر... یاد برنامه های رادیو هم بخیر... یاد همه دوستانی که مهاجرت کردند هم به خیر... یاد همه چی... یاد کوپن برنج و روغن و سبد توی صف گذاشتن برای جا گرفتن به خیر... یاد سر تراشیدن برای مدرسه و جویدن ناخن ها سر صف... زبان زدن پشت دست ها برای تمیز شدن... یاد خط کش ناظم... یاد گچ و تخته سیاه... یاد طرح شهید رجایی برای دادن سهمیه خودکار و مداد و دفتر... واقعاًچیزهای غیرقابل بازگشتی داشتیم..... یاد همتون بخی ی ی ی ر