یکی از معضلات اینه که وقتی در اداره ای دزدی یا رشوه خواری میشه مرجع رسیدگی معلوم نیست و پیگیری صورت نمیگیرد و سازمان بازرسی بی نقش ترین ارگان شدهامیدوارم این انتقادات سازنده باشه
متاسفانه در ایران ما قانون نشر اکاذیب وجود دارد دراین قانون نوشتن نامه به مسولین مختلف در مورد تخلف مسولین نشر اکاذیب است به نظر من باید یه ارگانی باشه که واقعا دلسوز و پیگیر باشن، نه اینکه خودشون دستشون با اونا، توی یه کاسه باشه! الان این همه مغازه دار و واردکننده و ... جنسهای مورد نیاز مردم رو احتکار کردن، چرا برخوردی نمیشه؟!!! درایران مدعی رهبری جهان وبا دماغ پرباد نخوت بنده هم اقدام به افشاگری و جلوگیری از فسادی کردم که کاملا" مشهود بود ولی خب دراین کشور یک قاونو ناوشته هست که میگه چون اون بالائی که میخای بهش بگی این بچه ات بده خودش هم بده پس نمیتونی دووم بیاری پس مثل من شدم مثل اونها هنگامیکه همه در برابر قانون مساوی نیستند این حرفها بیخود است. در یک سازمان در صورتی فساد توسط مدیران و یا مسئولین رخ می دهد که از قبل هماهنگی های لازم صورت گرفته باشد پس بنابراین شما به هرکسی شکایت کنید بالاخره باید بالا دستی آن مدیر یا مسئول باید ایشان را مجازات کند که خودش هم آلوده همین موضوع است چون اسم شما بعنوان کسی که اخبار را منتشر کرده همون بالا دستی به مدیر یا مسئول خودت اطلاع خواهد داد دیگه انتظار نداشته باشید شخص مورد نظر گذشت کرده و هیچ کاری بر علیه شما نکند حداقل کار اخراج هستش پس بنابراین پیشنهاد می کنم سکوت کنید البته اگر به شغل تون علاقه دارید فعلا" شرایط اینطوریه باید فقط تحمل کرد وگر نه ...... من هزار نفرو میشناسم که رشوه میگیرن. حتی مناقصه رو هر جور بخوای واست ردیف میکنند افشا گری در هر مقامی باشی به معنی اخراجه و سخت شدن زندگیت و بیماریهای روحی و روانی که دچارشون میشی . بابا نرو تو این راه هنوز جیب خیلیها پر نشده اولن که پدر گزارش دهنده را در می اورند بعدش شما خودتان کمترین اثری از انتقاد در کامنتها ببینید به خودتان خراب میکنید پس دنبال چه هستید
باب مطالعه را در این خصوص بگشائید و از تجارب کشورهای دیگر در این مورد بیشتر بنویسید.