با سلام به این خبر در خصوص اهمیت مصاحبه در دانشگاه های معتبر توجه کنید!
دانشجویانی که در آستانه پذیرش در دانشگاه آکسفورد یکی از معتبرترین دانشگاه‌های جهان هستند معمولا سعی می‌کنند به شدت در عرض چند روز سطح دانش خود را بالا ببرند ولی زمانی که با سوالات عجیب مصاحبه ورودی دانشگاه آکسفورد روبرو می‌شوند، متحیر و متعجب باقی می‌مانند.
به گزارش سرویس «دانشگاهی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سوالات مصاحبه دانشگاه آکسفورد مشابه سوالات آزمون‌های شفاهی سایر دانشگاه‌ها نیست که نیازمند ارایه رزومه علمی و غیره باشد، بلکه داوطلبان تحصیل در دانشگاه آکسفورد معمولا با سوالاتی از قبیل «چرا پوست حیوانات خط دارد؟» و یا «چرا انسان‌ها دو چشم دارند؟» و یا سوالاتی نظیر «آیا فهم شعر باید سخت باشد؟» روبرو می‌شوند.
یکی از مسوولان دانشگاه آکسفورد در این باره می‌گوید: نوع و چیدمان سوالات مصاحبه در این دانشگاه را افراد خبره تهیه و تعیین می‌کنند.
وی اضافه کرد: هدف این سوالات این است که شخص مصاحبه شونده را به فکر وا دارد نه اینکه وی را مجاب به انتقال اطلاعات کند.
وی همچنین اعلام کرد: دسترسی دانشجویان به منابع مختلف نیز از دیگر علت‌هایی است که باعث می‌شود سوالات کمتر جنبه علمی داشته باشد به این معنا که درباره شکسپیر در دنیا منابع و نگرش‌های مختلف وجود دارد و ارایه آن می‌تواند در تکمیل مطالعات پیرامون شکسپیر کمک‌کننده باشد.
از دیگر سوالاتی که امسال در دانشگاه آکسفورد از مصاحبه شونده‌ها پرسیده شده است و می‌تواند جالب توجه باشد این است كهچرا توت‌فرنگی و کفش‌دوزک هر دو قرمز هستند؟

چه جالب؛ یعنی عده‏ای فکر می‏کنند با زور می‏توان آقای یا خانم x را دانشجوی استاد y کرد. این وسط حرمت استاد و دانشجویی (که ظاهرا باید از طرف دانشجو بیشتر رعایت شود) هم با امر سازمان سنجش از بین برود مهم نیست! فقط ما وارد دوره‏ی دکتری بشویم همین بس است.

خوش به حال دانشگاه هاوائی که نه کنکور داشت نه هیچ گیر دیگه وفقط ..... نیاز داشت وبس

خدا رحمت کنه دست اندر کاران تابناک رو خدا خیرشون بده که دارن اینطوری پیگیری میکنند...

در مورد کاهش هزیته شبانه دکتری دانشگاه تهران 45 الی 55خواهشمند است پیگیری فرمائید.خواهش می کنم

من سعی میکنم که دانسته های خودم را در رابطه با آزمون دکتری تشریح کنم و قضاوت در مورد عرایض من به عهده خود شماست. من سعی در رد و قبول هیچ روشی را ندارم. و هیچ پیشنهادی را هم ندارم. در آزمون کتبی عده ای از دوستان به صورت دست جمعی شرکت میکنند. بدین صورت که هر کدوم از اونها درس خاصی را بر عهده میگیرند و تست ها را حل میکنند لذا تمام وقت خود را صرف جواب دادن به سوال یک یا دو درس میکنند و سپس پاسخ ها را با هم عوض میکنند. اکثر این دوستان نیز رتبه های برتر میشوند. ولی با تقلب (تصور کنید کسی زبان را بالای 80 درصد بزند و بقیه داوطلبان 0 یا 10 درصد، خوب؟)
مشکل بدی این روش بعضی از اساتید که طراح سوال هستند و در هر رشته تقریبا مشخص اند سوالات را قبلا به دانشجویان خود یادآوری نمودند. به این دو ایراد عدم استاندارد بودن سوالات اضافه شود. اما در مورد مصاحبه، در این روش همه چیز وابسته به نظر اساتید هست. هر استادی یک دانشجوی خاصی را فارغ از سطح علمی آن انتخاب می کند و تمام. حالا بماند که این به خاطر رابطه، سفارش، خوشگلی و ... باشد. هیچ اعتراضی نیز مورد قبول نمی باشد. بلاخره هر کسی میتواند داوطلب را با یک سوال عجیب و غریب شگفت زده کند. و در نهایت نمره صفر به ایشان بدهد. و ایرادهای بسیار زیادی که می شود گرفت. نمی دانم چی روشی در ایران صادق است ولی این را میدانم که طی قرن حاضر روشهای حاضر موفق به تربیت استاد و محققین موفق در سطح کشور نشده است. چرا که با وجود این همه مراکز علمی و دانشجو پیشرفتی در کشور حاصل نشده است. بیشتر استاد دانشگاهها افرادی ........................ هستند لذا برای باقی ماندن در دانشگاه ها نیاز به افرادی مثل خود دارند و سعی می کنند در مصاحبه کسی که با انها مطابقت دارند را قبول کنند. خیلی مشاهده شده که افرادی که قبول شده اند از طرف دوست نزدیک استادی سفارش شده اند.
اما اتفاق خطرناکی که در حاضر در دانشگاه های ما در حال وقوع هست و آینده کشور را تهدید می کند دو چیز است.اول: به علت روش های خاص در پیش گرفته شده برای جذب دانشجوی دکتری و هئیت علمی، دانشجویان برای کسب مجوز ورود ریا را در پیش میگیرند. برای مثال دانشجویی که اصلا به موازین اسلام و انقلاب پایبند نیست خود را به صورت ریاکارانه به اسلام و بسیج میچسباند تا راهی به دانشگاه پیدا کند (به دانشجویان ............ و کسانی .................. مراجعه شود)
دوم: به علت اینکه روش جذب دانشجو هئیت علمی باعث ریاکار شدند داوطلبین شده است پس موفقیت و ورود به دانشگاه ها چهره واقعی آنها نمود پیدا میکند و ما شاهد هستیم که اساتید دانشگاه ها نه تنها .................به بلکه در دانشگاه به دنبال ............................
اساتید دانشگاه همه بیرون دانشگاه در حال تجارت هستند و به تحقیقات که وظایف انها نمی پردازند که می تواند در شرکت های مشاور و محیط های دیگر اساتید را بیابید که در ساعات اداری مشغول گرفتن پروژه های میلیارد هستند و جالب اینکه همین پروژه های با استفاده از امکانات دانشگاه ها و با استفاده از دانشجویان انجام می پذیرد. حوب دانشجو هم به علت احساس ظلم و عدم شجاعت برای مقابله با استاد فقط با داده سازی پروژه ها تمام میکند و در نهایت پروژه به درد مملکت هم نمی خورد. اگه اینطور نبود کشور تا حالا خیلی پیشرفت می کرد. من شاهد همه این موارد بودم و خیلی چیزهای دیگر نیز است .... وای به حال کسانی که به امید این اساتید و دانشگاهها هستند

گفتم نمیذاری تابناک تو فقط مدعی . هیچ وقت پیامای امثال بنده را که تو بطن مسائلی هستیم ....... نمی ذاری.

اگر می خواهید ببینید چرا باید مقالات ارزیابی علمی بشود و به مقالات چاپ نشده نمره یکسان داده نشود، کافی است یک سر به میدان انقلاب بزنید و ببینید چگونه مقاله خرید و فروش می شود. همچنین بد نیست فهرست مجلات سیاه وزارت علوم را که شامل مقالات کم ارزش هستند، ببینید. من خودم در همین آزمون دکتری با کسانی مصاحبه کرده ام که از مقاله چاپ شده خود هیچ چیز نمی دانسته اند! به عبارت دیگر با پول چاپ کرده اند.

سلام،
چند نکته:
1- دوره دکتری يک دوره طولانی و شاگرد پروری است نه يک دوره برای کسب مدرک!
2- برای يک دوره طولانی تعامل بین استاد و دانشجو مهم است. تحمیل دانشجو به استاد، سه بازنده دارد: دانشجو، استاد و بيت المال
3- صفر يعنی عدم تطبيق شرایط دانشجو با گروه آموزشی و اساتید مربوطه. درک اش خیلی سخت نيست!
4- هيچ استادی از دانشجوی خوب بدش نمی آيد. قطعا در انتخاب خود به جهت گيری پژوهشی خود، توانايی علمی دانشجو و هماهنگی دانشجو با خود نظر دارد تا در کارش موفق باشد. آخرين استدلال می تواند اين باشد که فرد خاصی را به دلایل شخصی مد نظر داشته باشد. به راستی اين موارد وجود دارد ولی بسیار نادر است چون علاوه بر استاد يک گروه در اين مورد تصميم می گیرد.
5- امتحان محدود و غير استانداردنمی تواند خیلی در انتخاب موثر باشد. بهترين طريق اين است که افراد بر پايه سوابق کارشناسی و کارشناسی ارشد و نتیجه امتحان فيلتر شوند و بر مبنای اولويت های انتخابی خود به دانشگاه ها معرفی شوند. به فعالیتهای آموزشی که از يک فرآيند طولانی حاصل شده اند در مقايسه با کارهای تحقيقاتی (گاه بدون تشخيص دقيق نقش فرد در آن) باید ارزش بيشتری داده شود. امتحان نيست می بايست خیلی کلی و حالت جامع داشته باشد تا متکی بر نظر يک استاد و يا کلاس خاص. می بايست مفاهيم عام و بنيادی رشته مربوطه را شامل شود (بدون اشاره به درس خاص و فقط با تعيين يک سطح). اشاره به درس خاص يعنی کلاس کنکور. در مجموع سپس دانشگاه ها خود می توانند بر مبنای يک مصاحبه گروهی به انتخاب دانشجو اقدام نمايند.
اينها به موفقيت تحصيلات تکمیلی در دوره دکتری کمک می کند.

آخرش که چی ؟؟؟
مدرکش می افته گوشه اتاق