متاسفانه بعد از فوت ایشون، استاد تجویدی، استاد یا حقی، استاد صبا، استاد خالقی
دیگه میشه گفت نوازنده چیره دستی در ویولن نداریم کاش به ویولن ایرانی بیشتر توجه میشد
واقعا جای استاد در برنامه های صدا و سیما و اشنایی جوانان با موسیقی سنتی و مقابله مسئولین معظم با تهاجم فرهنگی و مو سیقی های زیر زمینی کجا بود؟
چرا عادت کرده ایم بزرگانمان را در حد یک خبر و آرزوی شادی ارواح یاد کنیم؟
آیا قرار است آنقدر صبر کنیم تا آرزوی شادی روح برای اساتید دیگرمان نظیر شجریان، شریف، شهناز و ... بکنیم؟!!!
بنده حقیر بارها و بارها در انجمن فرهنگی ادبی امیرکبیر (اراکی های مقیم تهران ) بخدمت ایشان رسیدم . از تواضع و روح بلند ایشان در حسرتم. خدا را گواه میگیرم که در تمام عمرم انسانی به این بزرگواری و عظمت ندیدم چه ناباورانه او را از دست دادیم ای کاش یک رسانه ای هم داشتیم تا این عزیزان فرهنگ و ادب و موسیقی را به نوجوانان که کمتر شناختی از ایشان دارند آشنا میکردنند