مقاله خوبی است . اما چند پرسش را بدون پاسخ گذاشته است. اولا چرا ائتلاف صورت می گیرد ؟ ثانیا آیا ائتلاف می تواند جانشین احزاب شود؟ ثالثا شکل گیری فعلی ائتلاف ها مقدمه حرکت منطقی به سوی شکل گیری احزاب نیست؟ رابعا یک فرد آیا امکان دارد که برای هزار و یک مسئله ریز و درشت کشور برنامه داشته باشد حتی اگر او در یک نهاد یا ارگان حکومتی مشارکت داشته و از دور یا نزدیک دستی بر آتش مدیریت کشور داشته باشد؟افراد طبق پلاتفرم حزبی اشان می توانند از هم تمیز داده شوند اما ایا این تمیز در مورد افراد منفرد و یا حتی تجمیع افراد چگونه میسر است . متاسفانه افراد حاضر در صحنه سیاسی کشور کمتر از برنامه ایشان حرف می زنند و یا شعارهای توخالی مثل ایجاد 5 میلیون شغل می دهند که بیشتر توهینی است به فهم و شعور ملت . اغلب به رئیس جمهور فعلی حمله می کنند تا اثبات خود را بجویند این رفتار نه اسلامی است و نه با منطق و اخلاق جور در می آید . چرا کاندیداهای محترم بر روی معیارهای انتخاباتی که در فرمایشات رهبر معظم انقلاب متجلی شده است غور نمی کنند و ان را توسعه نمی دهند تا به ارتقای سطح بینش و سلیقه سیاسی توده های مردم کمک کنند.
هرکسی هم که باشه و خیلی هم خوب کار کنه، نهایتا بعضی سیاست های اقتصادی رو بتونه اصلاح کنه، خیالتون راحت ارزش دستمزد ما با وجود تحریم ها به حالت 1 سال پیش بر نخواهد گشت.
برنامه این ائتلافگران و منفردان همنوز که مشخص نیست انشاءالله که یک انتخابات پرشوری داشته باشیم با حضور کلیه مهین دوستان و دوستداران انقلاب اسلامی و ولایت پذیرانی که برای حفظ کیان ایران اسلامی شبانه روز کار و تلاش می کنند در یک جمله هر ایرانی با یک رایی در روز انتخابات رییس جمهور ایران اسلامی را که با برنامه مدون و برنامه ریزی شده و بهره مند از تجارب گذشته ( در ابعاد رفتارهای مثبت و منفی روسای جمهور گذشته) و توانمند در حوزه های اقتصادی و سیاسی و تابعیت پذیری از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مردم دار و دلسوز خودشان را انتخاب خواهند نمود.
من فقط از یک چیز متاسفم و اون اینکه چرا در سه دهه گذشته پست های عالی و اجرایی کشور بین همین چند ده نفر در حال گردش است.یعنی در کشور 75 میلیون نفری در میان ملت و نخبگان اشخاص توانمندی برای مدیریت های مذکور وجود ندارد.بدتر از 8 سال گذشته که نمی شود پس مردم را هم در گردونه محدود راه دهید!