be nazare man inkeh ye mosalmun be azadari va yad avari az vaghaye ye mohem tarikh islam be pardaze khoobe, amma man ba har guneh khod zani va khod azari mokhalefam
من فکر می کنم اثر منفی قمه زنی بیشتر از لحاظ روحی است تا جسمی.
دوستی گفته بود که این زخمها سریع التیام می یابد و در ضمن اینکه با استناد به عمل حضرت زینب، حرمت آزار نفس را بگونه ای (شاید منظورشان با لحاظ به مقتضای شرایط بوده) زیر سوال برده اند..
اما چند نکته ساده..
اولا اینکه مرتاضهای هندی هم خودآزاری می کنند..خوب و بدش را الان کاری ندارم، اما نکته اینست که ایشان هم پدیده به سلامت ماندن از شکنجه های علیه خودشان را بروز می دهند..آیا این نشانه حقانیت آنهاست..؟!
اصولا یک اصل به اصطلاح "نوشته نشده" وجود دارد که اگر انسان درحال هیجان و اعتقاد کاری را انجام دهد (چه اعتقاد به خیر و حتی گاهی، گاهی اعتقاد به شر) و برآن متمرکز باشد، آثار عادی فیزیکی درد و زخم و ... بر وی یا اصلا دیده نمی شود (مانند مرتاضان، که مسلما در راه اسلام نیستند) یا خیلی زود خوب می شود (مانند قمه زنان) و حتی این مورد را من خودم در برخی تجربیات و کلاسهای روانی (غیرمرتبط با مذهب و اعتقادات دینی) تجربه کرده ام.
بنابراین آنچه که دراین مورد (شدت زخم که زود التیام می یاد) ابدا اثباتی برحقانیت نیست.
دوماٌ، نکته اصلی در اثر منفی قمه زنی، اثر روحی آنست که برعکس آنچه که گفته اند، خیلی ربطی به خارجیها و داخلیها ندارد، و اصولا چه کودکان یا دیگران (حتی سایر عزاداران که با اینگونه رفتارها بیگانه اند) درصورت اینکه شاهد چنین صحنه هایی باشند، اثر منفی شدید روحی دارد که نمونه های آنها را بوضوح و بصورت انکارنشدنی در همین نظریات داده شده برای این مطلب می توان دید.
ثالثاً، بیهودگی و حماقت نهفته در آنهم واضح است و همانطور که در مقاله هم اشاره شده بود، می توان بجای آن مشق نظامی در روز عاشورا داشت که چیزی به انسان بیفزاید
رابعاٌ، نکته دیگر هم، حالت دشمن شادکن آنست... در مواردی مثل حد شلاق زدن، انسان غربی خیلی شاد نمی شود که بخواهد تمسخر کند..بیشتر عصبانی می شود... ولی درقمه زنی واقعا دشمنان اسلام و اسرائیل و غربیها شاد می شوند (نه از البته از نگاه کردنش، بلکه صرف اطلاع از وجودش) که چقدر شیعیان - متاسفانه - نادانند که بخود صدمه می زنند..
خامساٌ، اما اینکه برخی از این رفتار طرفداری کرده اند، خب البته توجیهات روانشناسی "عناد با نفس" وجود دارد، که الزاما به اباعبدالله مرتبط نیست..انسان درصورتیکه خود را گناهکار ببیند می خواهد با عذاب خود، خود را وارهاند (همانگونه که درکودکی،کودک خطاکار پس از تنبیه، بخشوده شده و اضطراب تنبیه و طرد شدنش برطرف می شود) و دقیقا بهمین ترتیب است که اسلام تنببه انسان را مخصوص خدا و با اذن او و بنابراحکام او می داند و انسانرا از هرگونه خودسری در تنبیه خود یا دیگری منع می کند...تا به این ترتیب این دور باطل که انسان هرگناهی را (خواسته یا ناخواسته)انجام دهد و بعد با تنبیه خود، خود را بیامرزد، ازبین ببرد... بطوریکه این تنها خداست که انسانها را برای گناهای ارادی ( و نه ناخواسته) عذاب می کند..
نتیجه اینکه هرچند گفتن این جمله خیلی خوشایند نیست... اما بنظر می آید که کسانیکه از این صحنه ها خوششان می آید (بخصوص برای دیگران!!!!) سوابق ناخوشایند تنبیه در دوران کودکی، یا مشاهد تنبیه و عذاب دیگران (حتی حیوانات) در آن دوران را دارند...
متشکرم..
ازنطر اسلام ضربه زدن به بدن از الکل خوردن تا خودکشی حرام است از طرفی خون هم نجس است .کسانی که از قمه زدن یا دیدن صحنه های آن لذت می برند دچار خود آزاری یا دگر آزاری هستن .این افراد همه جای دنیا هستن که از شکنجه دادن ویا دیدن صحنه های دلخراش لذت می برند
من با قمه زنی این ارازل موافقم. نرود میخ آهنین در سنگ. ما که نمی توانیم خرافات مذهب را از کله اینها بیرون کنیم. پس بهتر است خودشان را به دست خود هلاک کنند.
این روایت که حضرت زینب (س) سر خودشون رو به محمل کوبیدند سند محکم تاریخی ندارد و فقط در یک کتاب توسط شخص بی اعتباری نوشته شده
خواهشن به هر نوشتهای تکیه نکنید