مبارزه با این موضوع فقط از طریق شکایت نزد دادگاه های بین المللی میسر استاگر ماهواره هم بسازیم که فایده ندارد
یک ماهواره ناشناس که هیچ جای دنیا ان را با دریافت کننده خود تنظیم نکنند چه فایده ای دارد؟
سلامحدود 14/ 15 سال است خارج از کشور زندگی می کنم و این را جدی می گویم در اروپا که ادعای تمدن و آزادی بیان می کنند!! به جز آزادی و بی بندوباری چیزی را مشاهده نمی کنم! جتی خبرها را که می بینم سانسور شده و به میل خود می نویسند.البته اگر ممکن بود با دلایل کافی این بحث را باز می کردم ولی متاسفانه کلی مکان و زمان می خواهد.
دل بچه ها به این کانالها خوش بود ولی کشورهای متمدن !!! با قطغ این برنامه ها ماهیت خودشان را نشان دادند.
به فرض که تمام مشکلات و موانع فنی و تکنولوژیکی این قضیه را بتوانیم در یک هفته برطرف کنیم و بتوانیم ماهواره ای ویژه ایران در مدار زمین قرار دهیم. به فرض که این کار با مجموعه ای از ماهواره ها صورت بگیره و کل کره زمین رو پوشش بدیم.
چند نفر در سراسر دنیا حاضر هستند فقط و فقط به خاطر گرفتن شبکه های ایرانی یه دیش ماهواره ای روی پشت بام خودشون اضافه کنند؟
این هم نکته ای هست که باید بهش دقت بشه
اگر یه ماهواره فقط مجموعه ای محدود از شبکه ها رو ارائه بده شانس حضورش تو خونه ها خیلی پایینتر میاد
در ضمن هزینه پارازیت زدن رو اون ماهواره هم پایین تر میاد چون عده کمتری و میشه گفت طرفهای سیاسی کمتری نسبت به این موضوع اعتراض خواهند کرد
ولی اگر شبکه ای از جمهوری اسلامی در کنار 7 شبکه دیگر روی یک پکیج قرار بگیره، از اونجا که پارازیت همه اون شبکه ها رو در بر میگیره اعتراض باقی شبکه ها رو هم در پی خواهد داشت
مگر اینکه ما بتونیم با کمی سعه صدر شبکه های اسلامی - شیعی و شبکه های دیگه ای رو در کنار هم جمع کنیم و یه پکیج با تنوع خوب رو بتونیم به بینندگان ارائه بدیم
اونوقت هست که ممکنه بینندگان به سمت اضافه کردن دیش برای دریافت این ماهواره جدید تشویق بشن
یادم هست وقتی بودایی ها شروع به کشتن مسلمانان به صورت دسته ای کردند (البته هنوز هم میکنند هر روز) صدای آنها را کسی نشنید چون رسانه ای نبود که به تصویر کشد و اصلا بایکوت خبری بود و هر کار خواستند کردند سلام عزیزان تمام این تحریمها فقط نشان دهنده ترس این بزدلان از دیدن تصویر واقعی نظام اسلامی ودموکراسی مردم سالاری دینی است ،وگرنه نه از بمب اتمی ما می ترسندونه از نیروی نظامی ما.آنچه برای آنها کابوس شده الگو قرار گرفتن نظام اسلامی برای سایر ملل دنیا بخصوص جهان سوم وکشورهای اسلامی می باشد که اگر چنین اتفاقی بیفتد قطعا با هزاران کلاهک هسته ای نسل چهارم نیز نمی توان با آن مقابله کرد.التماس دعا بنظرم باید یک سیاست چندجانبه رو در این زمینه پیگیری کرد چون بسیار حساس است. قدرت رسانه ایی ما در دنیا تازه در حال شکل گیری است و لازمه تقویت شود نه تضعیفهم باید با جنجال رسانه ایی و دیپلماسی جلوی ادامه این کار را گرفت، هم باید با سرعت بخشیدن به برنامه ماهواره ایی ایران فرکانس هایی مستقل داشت هم باید با تطمیع برخی صاحبان ماهواره جلوی روند حذف را گرفت و هم باید کار همین رسانه ها را در فضای مجازی که به راحتی قابل کنترل نیست و در سایت های مختلف شدت داد هم باید همین تجربیات رسانه های ایران را در شبکه های مستقل نزدیک به ما مانند المیادین و ... که مستقیما به ایران وابسته نیستند پیگیری کرد و خیلی راه های دیگه که دشمن را از این حرکتشون پشیمان کند
علاوه بر اینکه خیلی خوب می شود از این فرصت برای تبلیغ بیشتر شبکه های حذف شده و مطلوم نمایی استفاده کرد
اگر از غرب قدرت رسانه ایی اش را بگیریم دیگه عملا چیزی ندارد، ان شاالله
به فرض اینکه همین امروز هم ماهواره بفرستیم و هیچ مشکل فنی هم نداشته باشیم باز هم نمیتونیم کاری از پیش ببریم. علتش هم اینه که روی هر سیستم پخش ماهواره ای (مثلا اینتل ست یا یوتل ست) صدها کانال هست که مخاطب برای دریافت اونها هزینه میکنه و آنتن و رسیور تهیه میکنه. روی ماهواره های ما چند کانال برای شهروندان انگلیسی زبان هست که بخوان چنین هزینه ای بکنن؟ متاسفانه در کشور ما همه مسایل فقط از دید فنی و مهندسی بررسی میشن و توجهی به ابعاد دیگه - از جمله ابعاد اقتصادی - نمیشه.
پیش از اینکه دنبال یکی بگردیم که برامون ماهواره بسازه و بعد هم کسی را پیدا کنیم که آن را به مدار بفرستد بهتر نیست فکر برنامه هایی باشیم که ارزش تماشا کردن داشته باشند؟ صدا و سیمای کنونی همین بازار داخلی اش را به زور پارازیت تا حدی حفظ کرده. بنابراین با این شکل برنامه درست کردن جذابیت شبکه های ایرانی در سطح جهان قابل پیش بینی است و بهتر است پول مردم را بیش از این هدر ندهند. با توجه به اینکه چنین مسئله ای مشکل به نظر میرسد اما فراموش نکنید ما ایرانی هستیم و اگر بخواهیم میتوانیم چون جنگ الان جنگ اطلاعاتی و مخابراتی است
ساخت ماهواره های مخابراتی به زیرساخت ها و برنامه ریزی های دقیق و با ثبات نیاز دارد که در حال حاضر وجود ندارد. مهم تر از آن ارسال ماهواره به مدارهای مربوطه می باشد که فعلا با تکنولوژی موجود در داخل ایران این کار میسر نمی باشد. توسعه لانچرهای ماهواره بر برای مدارهای GEO حداقل 6 سال زمان نیاز دارد. و این زمان نیز دروصورتی است که بودجه لازم و ثبات مدیریتی لازم فراهم شده باشد. بد نیست سراغی از پروژه های ماهواره ای ایران و مشکلاتی که با آن روبرو شده اند بگیرید.