اين مشكل و دغدغهءمرفهين بي درده. ما محرومين هم عجالتا بريم كشكمونو بسابيم.

من هرگز به کنسرت نرفته ام دوست دارم اما پولش ندارم

ترف و مترفین چکار میکنند
بعضی مردم ماهی 500- 600 تومان حقوق دارند
و قومی دیگر یک خانواده برای یک کنسرت که در تاریخ فرهنگ ایران اثری و نشانی از خود نخواهد داشت و روزی روزگاری حتی ذکرش هم منسی میشود همرا یک دست شام کوچولو همین مبلغ یکماهه حقوق را یک شبه میپردازند ایا این درامدها و ان حقوقها حکایت از جامعه بی طبقه توحیدی است؟ والله من مسلمونم کمونیست یا منافق و یا التقاطی نیستم ولی وقتی این اعمال و این اسرافها و این پولهای باداورده و این حقوق 1-2 ملیارد تومانی فوتبالیستها را میبینم یاد گفته مولای عدالت علی ع میافتم که فرمود کوهی از انباشت (و ثروت) ندیمم مگر کنارش دره فقر (و تهیدستی)

گرانی بلیط را گردن ناظری نیندازید، چون بخشی از پول را سالن بر می دارد که معمولا گران است ما چند سال پیش در کنسرت شجریان در پاریس نفری 60 یورو دادیم یک هفته بعد استاد در آلمان کنسرت داشت 20 یورو پول بلیط بود این یعنی پولی که استاد می گیرد یکسان است سالن گران بوده....

يكي ميمرد ز درد بي نوايي ،،،،،يكي ميگفت خانم زردك ميخواهي

همه از قيمت بالاي كنسرت گفتيد... من يك جمله مي گويم اينكه مرحبا به استاد ناظري كه با اين شرايط سخت باز قبول مي كنن كنسرت بذارن... همه مي دانيم كه استاد و اساتيد واقعي مثل ايشان بر سر موسيقي اين سرزمين منت دارند كه زنده اجرا مي كنند. ايشان اراده نمايند در چندين كشور لوكس دنيا و با بهترين كيفيت سالن و صدا مي توانند كنسرت بگذراند... مرحبا به ايشان. ضمنا من عادت دارم تا فردي زنده است دوستش داشته باشم و برايم مهم باشد و وقتي مرد (دور از جان اساتيد همه رشته ها به ويژه هنر ناب) مرده پرستي نكنم... يا حق

یه راه حل با شرایط موجود اینه که دوربین به سمت سن بذارن و تصویر رو درشت بندازن روی یک پرده

متاسفانه اين كنسرتها پول دور ريختن هست چرا كه احترام مخاطب و شنونده حفظ نميشه مثل موقعي كه شهرام ناظري درً باشگاه انفلاب كنسرت گذاشته بود