آمریکا با ذات پلید و گرگ صفتی خود جنگ اقتصادی را با تمام قدرت ادامه می دهد تا تدبیر ما چه باشد. 
بنده جديدا (دو ماه قبل) يك مقاله به يكي از مجلات الزوير فرستادم، ويراستار مجله بدون اينكه مقاله را به داوران ارائه دهد و بدون اينكه دليلي بياورد آنرا رد كرد. اين درحالي است كه دو مقالهي قبلي ارسالي من به اين مجله قبول شده بود.بنده دانشجوي شريف و مقاله در ارتباط با صنعت برق بود.
سهم ایرانی ها در این انتشارات کمتر از 5 درصد است. پس فکر نکنید که ما خیلی تو امر پژوهش جلو هستیم. ما باید به دنیا مثل یم دهکده جهانی نگاه کنیم. باید با همه خوب باشیم 
حتی در مورد مقاله های پزشکی هم همین مسئله مصداق داره... ده روز قبل مهمان یک کنفرانس ریاضی در روسیه بودیم. یکی از دوستان روس ما که ادیتور مجله معروف جورنال آو الجبرا است به ما خبر داد که دستوری از مقامات آمریکایی دریافت کرده اند مبنی بر عدم بررسی مقالات ایرانی. برای ما تعجب آور بود ولی مناسفانه واقعیت دارد. من از بحث تحریمها دراین حوزه خبر ندارم و این اولین گزارشی است که در این باره می بینم قصد به چالش کشیدن این بحث را هم ندارم فقط می خوام بعنوان یک عضو از جامعه ی علمی کشور بگم در سال گذشته بنده تجربه ارائه ی چند مقاله به مجلات تیلو و فرانسیس (یا راتلج) را داشتم و باید اعتراف کنم مبنای کار آنها صرفا محتوا و ارزش علمی بوده است. بنده حتی می توانم با سند و ارایه نظر داوران و سر دبیران این مجلات این را ثابت کنم. 3 مقاله ی من رد شد و 3 مقاله پذیرش گرفتند و هیچ گونه شایبه ای در ارتباط با ملیت من مطرح نشد و من حس نکردم. امیدوارم از این به بعد نیز این گونه بماند و نه ما پیش داوری کنیم و نه اسرائیل و آمریکا فضای پاک علمی این نشریات را آلوده کنند. به امید سربلندی روزافزون جامعه ی علمی کشور عزیزمان ایران این انتشارات حداقل در زمینه ی مهندسی شیمی مقالات با کیفیتی رو چاپ نمی کند. این امر باید بیش از پیش نهادهای داخلی رو در تغییرات بنیادی در اساس نامه ی بررسی و چاپ مقالات محققان در داخل رو تشویق کند.متاسفانه در برخی از مجلات داخلی کسانی که مقاله ی محققی رو بررسی می کنند بسیار سطح پایین تر از نویسنده مقاله هستند و در برخی موارد که برای بنده هم پیش اومده دلایل بسیار غیر منطقی و علمی جهت رد مقاله ارائه می کنند. اضافه بر این، در اکثر موارد مقاله ارسالی بعد از پذیرش ممکن است سال ها بعد به چاپ برسد که این امر یکی از دلایل اصلی خوداری محققان داخلی به ارسال مقاله به این مجلات را فراهم کرده است.
با این حال، این گونه موارد تحریمی می تواند زنگ خطری برای محققان و پژوهشگران ایرانی باشد که ما خود باید به فکر چاپ مجلاتی با کیفیت بالا و با مدیریت قوی برای اشاعه ی مطالب علمی خود یاشیم.
"پیروز باد ایران و ایرانی"
نمیشه فقط شعار داد و ایستاد و نظارگر بدتر شدن اوضاع شد. این مشکل باید حل بشه. حتی اصرار بر ماندن در اوضاع کنونی نیز اصلا به نفع ما نیست. خیلی باید حواسمون رو جمع کنیم.
میخوان تغییرات سیاسی و حکومتی در ایران ایجاد کنند و انرژی هسته ای بهانه ای بیش نیست،
ما اینو 10 سال پیش هم میدونستیم ولی گویا شبکه های خبری و روزنامه ها تازه متوجه شدند!