همش با خودم فکرمیکنم ممکنه مسولی پیدا بشه که حاضر بشه بخاطر چند صباحی ریاست کردن خواسته یا نا خواسته میلیاردهادلار به مملکتش ومردمش ضرر بزنه بله قربانگو باشه تا در مسند ریاست باقی بمونه از اداره اش یا بانکش ومهمتر از همه شخصیت فردی واداریش بگذره تا دنیا بکامش باشه نمیدونم شاید اگر روزی من هم به اونجا برسم بازی رو ببازم اخه ما مردا یا سر پول میبازیم یا سر پست ومقام ویا..... هرکی نباخت سرشوبالا بگیره وبگه من مردم
ایشون (آقای بهمنی) میتونستند مثل آقای مظاهری جلوی جاهطلبی احمدینژاد بایستند. اگر فقط دو نفر رفتار عاقلانه آقای مظاهری رو در پیش میگرفتند؛ وضعیت مملکت الان این نبود ...!
اگر واقعا اينطور بوده پس بايد ايشان مقابل دادگاه پاسخگوي تصميماتي كه با نام و امضاي ايشان زندگي ميليون ها ايراني رو تحت تاثير منفي قرار داده پاسخگو باشند.
در جواب آقای مصباح عزیز باید بگم ، شاید ایشون از مناصب دولتی اطلاعی ندارن موقعی که استعفا هم بدی تا مافوق موافقت نکن نمی تونی بری. در یه صورت می تونی بری که غیبت کنی تا رای برات صادر بشه و کلا دیگه تو مشاغل دولتی نتونی پست بگیری . حالا کدومش بهتره؟