...میازار موری که دانه کش است.

گفت قربون چشاي بادومي ات برم گفت: ننه من بادوم
جناب ناشناس زمان‌هاي دور در کثرت پلنگ و حمله به گله گوسفندان ضرب‌المثلي بوده که ساليان بعد شاعري آن را به شعر درآورد براي انتقال يک آموزه اجتماعي که قطعا پلنگ و گوسفند مناقشه‌اي در آن شعرِ مثل گونه نداشته‌اند. اين مثل‌ها در ادبيات همه کشورها يافت مي‌شود. پلنگ و گرگ سمبل درندگي هستند ولي شير سمبل بزرگي و توانمندي روباه =فريب جغد= شومي(ايران)، دانايي(خارج از ايران) ولي هيچيک ربطي به انقراض و يا تداوم نسلشون نداره. ادبيات فاخر ايران رو وارد فضاي شير تو شير ذهنيات خودمون نکنيم.

بنده خدا اون مال زمانی بوده که تفنگ نبوده و تعداد شیر و پلنگ و یوز از تعداد آدما بیشتر بوده

حرفت متین ولی آخه دل سوزاندن تنها چه فایده دارد، باید از خودمان شروع کنیم،هر عملی عکس العملی دارد، اگر به طبیعت ضربه بزنیم، طبیعت نیز به ما ضربه خواهد زد، با قطع درختان، با آلوده کردن محیط زیست، با خشک کردن دریاچه ها ، با کشتن حیوانات درحال انقراض و... حتما عرصه زندگی بر ما نیز تنگتر و تنگتر خواهد شد مطمئن باشید، هر چه هزینه برای حفظ محیط زیست چه از نظر فرهنگسازی و چه از لحاظ سرمایه گذاری و... انجام شود باز هم کم است و بنفع خود بشریت است.