كاملا موافقم، شكار به هر شكل و ماهيتي باعث از بين رفتن يك حلقه از رنجيره غذايي در طبيعت ميشه و بايد از اين امر جلوگيري كرد.

واقعا جای تاسف داره چرا برخی فقط با کشتن مخلوقات خداوند لذت می برند ؟

طبیعت خودش بلد است که جمعیت گونه های حیات وحش را کنترل کند و نیازی نیست که با ترفندهایی مانند شکارپایدار و غیره مجوز این کار را صادر کنیم. فعلا شکارچیان بدون داشتن مجوز به شکار و نابودی گونه های ارزشمند می پردازند و خدا به داد برسد زمانی که تحت هر عنوانی مجوزی هم دریافت کنند. ضمن آنکه حتی اگر شکار پایدار را در باره برخی گونه هامنطقی بدانیم لااقل در باره یوزپلنگ که تعداد آن بسیار محدود است اصلا قابل پذیرش نیست. چرا که وجود یوزپلنگ زنده حتی اگر پیر باشد هم در طبیعت قابل تحمل است.

ضمن تاييد نظر آقاي پور حسيني، و تاييد بيانات كاملا كارشناسانه آقاي جوكار، لازم به اشاره است متن حاضر كاملا احساساتي و بدور از ديدگاه علمي تنظيم شده است. يكي از فنون شناخته شده و همراه با تجربه جهاني در حفاظت از زيستگاه و حيات وحش، مديريت شكار مي‌باشد. چنانچه در افريقا نيز با تعيين تعداد و قيمت پروانه شكار، از انقراض نسل بسياري از گونه‌ها به واسطه شكار توسط بوميان كه براي تامين غذا انجام مي‌شد جلوگيري به عمل آمد و درآمد ناشي از شكار تروفه و به طبع آن اكوتوريسم جايگزين آن شد. به طوري كه علاوه بر انتفاع مردم بومي و دولت از درآمد حاصله، حيات وحش از آسيب شكار بي‌ضابطه و انقراض نجات پيدا كرد، به طوري كه امروزه خود مردم بومي از حاميان حيات وحش مي‌باشند.

از متن حاضر مشخص است متاسفانه نويسنده محترم مقاله از علم حيات وحش دانش اندكي داشته و جاي تعجب دارد كه اينچنين با اطمينان در اين خصوص قلم فرسايي نموده‌اند. براي مثال ايشان در متن حاضر مدعي شده‌اند : "صدور مجوز شکار تروفه برای گونه‌هایی که حتی شمارشان معلوم نشده و چه بسا هرگز مورد پایش علمی قرار نگرفته، هیچ توجیه علمی نداشته و به غایت خطرناک است"؛ اين در حالي است كه بيش از چهل سال است كه همه ساله (دو بار در سال) كليه زيستگاههاي حفاظت شده ايران به صورت رسمي مورد پايش علمي و سرشماري وحوش قرار مي‌گيرد و آمار آن در دفتر حيات وحش سازمان حفاظت محيط زيست ثبت و ضبط است. همچنين نويسنده بين جبير و غزال، و بين مرال و گوزن تفاوت قائل شده‌اند! كه اين خود مدعايي ديگر بر عدم آشنايي ايشان با حوزه مديريت حيات وحش مي‌باشد.
بي ترديد مديريت شكار و شكار تروفه يكي از راهكارهاي تجربه شده در دانش مديريت زيستگاه و حيات وحش مي‌باشد.

اگر میخواهیم نسل این حیوانات منقرض نشود باید مجوز شکار برای همیشه منع شود و جرائم سنگین برای شکارچیان متخلف صادر شود و این بصورت یک قانون تصویب گردد و در زنجیره غذائی طبیعت دخالتی نداشته باشیم واز سوی دیگر از طریق رسانه های دیداری وشنیداری بصورت مستمر اطلاع رسانی شود .

در حال حاضر شکار به تفریح آدمهای پولدار تبدیل شده پس بهترین کار اینه که ممنوع بشه و آدمهای پولدار یه تفریح دیگه پیدا کنند

سلام
موضوعی را در مورد شکار میخواهم بگویم که تابناک انشا الله مثل نظرهای قبلیم که ثبت نکرد ثبت کنه.
از سال 91 یک گروهی در استان گلستان چیدا شدند که در پی راه اندازی یک شکارگاه با حیوانات تولیدی از نوع بومی استان هستند. مثلا کبک ایرانی، قرقاول ایرانی. این گروه با افرادی تحصیل کرده و با تجربه پا به این عرصه گذاشته است اما در این راه تا حالا با اقبالی از طرف محیط زیست مواجه نشده است. طرح این گروه با عنوان طرح احیاء طبیعت وحش استان گلستان به محیط زیست ارائه شده است و کارشناسان این اداره کل آنرا بررسی کرده اند. این طرح میخواهد با کاهش فشار به محیط زیست و با تولید حیوانات در حال انقراض و ریزش آنها علاوه بر در قرق اختصاصی در طبیعت باعث شکوفایی محیط زیست و نیز کار افرینی بسیاری از افراد این استان میشود که استان گلستان را در عرصه گردشگری به یکی از قطب های کشور خواهد کرد.برای این طرح حدودا 4 سال وقت گذاشته شده است. حال شرکت نخجیرگاه آوای وحش که بانی این طرح است منتظر جواب محیط زیست می باشد.
امیدوارم که تابناک عزیز این نظر را ثبت کند

ضمن تاییدمطالب و تشکر از نویسنده محترم مقاله ، به نظر می رسد آقای جوکار با برنامه ریزی قصد از بین بردن دارند و مشکل را می خواهند از این طریق حل نمایند. امیدوارم در این موضوع به این مهمی بحث آزمون و خطا مطرح نباشد که غیرقابل جبران است .

اقا خواهشمنداست شكار را ممنوع وبا افراد
شكارچي برخورد شود وحتي اسلحه انها ضبط
شود تا به اينكار ضد خلق دست نزنند