تابناك جون ماريا يكي از اون بيچاره هاست كه قرباني شده. راستش رانندگان سرويس دانشگاه تهران چنان با سرعت و بي دقت درها رو باز وبسته ميكنن كه انگار جون دانشجوي خوابگاهي هيچ اهميتي نداره. شايد اين امر يك امر فرعي و كم أهميت به نظر مياد اما واقعا بايد به اين رانندگان سرويس تذكرات جدي داد. همين أمروز عصر بعد از كلي معطلة زير بارون و تأخير در اومدن سرويس نزديك بود يكي ديگه از دانشجويان بره زير لاستيك.

اقای هاشمی
متاسفانه باید منتظر فجایع دیگری در برخی بیمارستانهای دولتی به دلیل خصوصی سازی بخش ها باشید چند وقتی است که مدیریت بخشها خصوصی سازی شده و بالطبع مدیریت و پیمانکاری ان به پزشکان داده می شود و پزشکان هم از هیچ کاری برای افزایش درامد ها دریغ نمی کنند:
مانند بستری کردن بیمار بدون هیچ توجیه پزشکی ٰو استخدام نیروی پرستاری بدون تجربه کاری و حتی دانشجوی پرستاری در بخش های ویِژه و گرفتن تعرفه های درمانی به نرخ ازاد

وزیر محترم بهداشت باید تدابیر شدید تری رو در نظر بگیرن تا بیمارستان ها در مورد بیمار با دقت بیشتری برخورد کنند.

"fیمار با یک درد راهی آنجا شده و بدون آنکه علائم بهبودی در وی ظاهر شود، سرانجام با مجموعه‌ای از دردهای جانکاه می‌بایست دست به دامان سایر مراکز درمانی شود"این بهترین توصیف ممکن از بیمارستان های ما است. دولتی ها البته خیلی بدترند.

امیدوارم همه کارها دستوری نباشه و هرچه سریعتر به وضع اسفبار بیمارستانهای دولتی و مخصوصا دانشگاهی رسیدگی بشه.از آقای وزیر بخاطر توجه به دانشجوی عزیز حادثه دیده متشکریم.

باز جای شکرش باقیه

نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی !!!!
آخه چرا اینقدر منفعل؟؟؟

آقای وزیر اگه نماینده بوکان به داد این بیمار نمی رسید چی؟ ....
چه بسیارند بیمارانی که در بی کسی در بیمارستانهای دولتی بی صدا و غریب مردند.

لطفا شخص محترم رییس جمهور در مورد این قضیه دستورات لازم را صادر کنند

ضمن تشكر فراوان از تابناك چرا كه بازتاب چنين مسائلي باعث مي شود بعضي مسئولان به خود آيند و لاجرم اقدامي انجام دهند. خدا را شاكريم كه اين دختر خانم رو به بهبودي هستند.برادر جوان من چند سال پيش بعد از جراحي پيوند بعلت كوتاهي هاي پزشكان و تيم معالج بي مسئوليت بيمارستان، به عفونت بيمارستاني مبتلا شد كه از طرف همين پزشكان بدون اعلام وضعيت اش به ما، تحت درمان هاي ناكارآمد قرار گرفت و كسي كه با پاي خود به بيمارستان رفته بود بعد از 2.5 ما بستري شدن در بيمارستان با وضع خيلي بدي به رحمت خدا رفت.و ما بعد از شكايت و يكسال دوندگي به هيچ نتيجه اي نرسيديم چرا كه نه تنها بيمارستان هيچ مدركي از پرونده درماني به ما نداد بلكه مدارك پرونده بيمارستاني برادرم را كاملا جابجا كرده بودند.