امیرعلی
| 
۱۷:۴۲ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۸
پاسخ
پشتک های عابدزاده، با یک دست توپ گرفتنش و آخرم ضربۀ آخرش به توپ که بازی تموم شد... دم خیابانی هم گرم فراموش نکنیم خیلی زیبا و با احساس گزارش کرد یکی از بهترین خاطرات زیبای زندگی منه این روز... کاش توی این روز قشنگ یک احوال پرسی از آقای عابدزاده می شد. کسی میدونه الان کجاست و چکار میکنه؟ چه زود دیر می شود گاهییاد یاد... آن روزگاران یاد باد...
فکر نمی کردم واقعاً 16 سال گذشته... انگار همین دیروز بود که بعد بازی شیرینی پخش می کردن تو مدرسه..
کلاس سوم راهنمایی بودم مدرسه شهید همتیان منطقه طلاب مشهد مدیر مدرسه گفت هرکس میتونه بره از خونه اش تلویزیون بیاره بلاخره برا هر کلاس یه تلویزیون جور شد بعد از بازی هم رفتیم جلوی خونه ی بابای خداداد یادش بخیر!!!!!!!!!!!!!!!! منم اون موقع دانشجوی سال دوم در دانشگاه تبریز بودم و بهمراه بچه ها در خوابگاه بازی رو تماشا میکردیم. در کمال ناباوری ایران موفق شد به جام بره. اون روز خیلی شاد بودیم و بهمراه مردم در خیابانها جشن گرفتیم. ولی هنوز مونده تو دلم چرا تصاویر بازی پرش داشت خیلی کیفیتش بد بود هنوز هم دنبال اینم که فیلم اصلیشو گیر بیارم و بدون پرش تصویر دوباره اونو با لذت ببینم .به نظر می رسه آرشیو صدا و سیما همون فیلم با پرش تصاویر رو فقط داره. 
من یادمه کارکرای فصلی سرخیابون داشتن دسته جمعی میرقصیدن و شعار خداداد عزیزی دوای هر مریضی باهم میخوندن یادش بخیر چه عشق و حالی داشت فوتبال اون موقع یادش بخیر ...کلاس اول راهنمایی بودم ...
دقیقاً یادمه که جلوی تلویزیون دراز کشیده بودم و داشتم بازیو تماشا می کردم و دیگه باورم شده بود که ایران جام جهانیو از دست داده.
ولی یکدفعه ... اول کریم باقری و بعد خداداد عزیزی که دیگه چنان فریادی کشیدم و ...
یاد فوتبالیست های با غیرت آن دوران بخیر ...
یادش بخیر کلاس پنجم بودم اونروز همه ی مدرسه با معلم و ناظم و ابدارچی و دانش اموزا تو نمازخونه جمع شده بودیم بازی که تموم شد همه از مدرسه رفتیم بیرون دیگه اونروز تکرار نمیشه ادماشم تکرار نمیشن خدا اونروز خیلی به ایرانیا حال داد:)