این چه حرفیه باید حتما مصرف کرده باشند تا راه کارهای عملی و زود بازده را به قول خودتان اجرا کنند.

به عنوان یک معتاد که هفت سال عضو یکی از انجمن های دوازده قدمی هستم و پاکم معتقدم با این معضل از چندین راه باید مقابله کرد.. آموزش بی پرده و صریح کودکان دبستانی... حمایت و تقویت انجمن های دوازده قدمی که سابقه بسیار خوبی در بهبودی معتادان دارند.. وضع قوانین بسیار سختگیرانه تر برای تولید و عرضه کنندگان.. رسیدگی سریع به پرونده قاچاقچیان.. ایجاد کمپهای ترک اعتیاد با الزام به معتادان در شرکت در جلسات انجمنهای دوازده قدمی به ویژه انجمن معتادان گمنام که از موفق ترین و بزرگترین انجمنهای مردم نهاد و غیر دولتی است... امیدوارم روزی برسد که معتادی درین کشور وجود نداشته باشد... آمین

ای بابا..

سلام
من معتقدم اراده جدي براي برخورد با بحث مواد مخدر در كشور وجود نداره، والا همانطوري كه ساير كشورها و از جمله كشورهاي عربي اين مشكل را تا حد زيادي كنترل كردند، در ايران نيز قابل كنترل بود.

سلام
من معتقدم اراده جدي براي برخورد با بحث مواد مخدر در كشور وجود نداره، والا همانطوري كه ساير كشورها و از جمله كشورهاي عربي اين مشكل را تا حد زيادي كنترل كردند، در ايران نيز قابل كنترل بود.

سایت محترم لازم به یادآوری است که برای اینکه نهادی بتواند شیب پرتگاه نابودی اعتیاد را در جامعه ای ملایم تر کند لازم نیست که حتما آن ماده را از نزدیک دیده و بو کرده یا کشیده باشد ملت ایران تا حال هر کاری را که عزم کرده به انجام رسانده مطمئن باشید اگر در رابطه با ریشه کن کردن مواد مخدر هم اقدام کند موفق می شود

... راهکارهای عملی و زودبازده برای کاهش ابعاد فاجعه مواد مخدر؟! اتفاقا این همان کاریست که مرتبا در حال انجام آن هستیم. اقدامات سطحی و کم اثری مانند "جمع کردن" معتادان خیابانی و خرده فروشها به امید "جمع شدن" مسئله.اتفاقا زود بازده است ولی اثرشان(اگر موثر باشند) پایدار نیست و از دل آن "اردوگاه شفق" زاده می شود که گزارشش را دیروز دادید و باز روز از نو روزی از نو. ایکاش شمایی که رسانه دستتان است بجای جنجال ژرنالیستی سراغ متخصصین می رفتید و راه چاره را از آنها جویا می شدید نه آنکه با هیجانی کردن فضا مسئولین را به کارهای "ضربتی" زودبازده ترغیب کنید.

در حوزه مواد مخدر باید اراده ملی کنیم .باید مردم ورود کنن.

با سلام
در ابتدا نویسنده محترم خاطر نشان میشود مواد مخدر سنتی با حجم بالا از سمت مرزهای شرقی وارد می شود و نه مرزهای غربی کشور .
بنده حدودا 4 سال در امر فرهنگ سازی -تحقیق و پیشگیری امر اعتیاد در کشور فعالیت نموده ام که به چند موارد از تجربیاتم در این امر اشاره می کنم امیدوارم تابناک عزیز مطالب رو بدون سانسور منتشر کنید !
اولین برنامه ریز وارد کنندگان عمده مواد افیونی به کشور استعمار پیر انگلیس بوده است که برای بهره کشی و استعمار دولتی و مردمی در سالهای دور انجام گرفت که در سیری از تاریخ می توان براحتی به ردپای آن رسید.بعداز پیروزی انقلاب اسلامی و تغییر رویکرد داخلی شیوه های ورود-توزیع و همچنین تکنولوژی تولید و چرخه مواد مخدر در کشور تغییر نمود.مواد مخدر بعنوان منبع درآمد و سود سرشار همیشه مورد توجه سوداگران مرگ بوده و مستقیم یا غیر مستقیم برخی از کشورهای فرصت طلب نیز در راهبرد این تجارت همسوی سوداگران مرگ بوده اند.به خاطر می آورم مسئولی سالها پیش می گفت ما تجهیزاتی مثل بیسیم و موبایل ماهواره ای آنچنان در بین ما رایج نشده بود ولی قاچاقچیان تجهیزاتی در حد هواپیما برای ترانسفر مواد به داخل کشور و سلاحهای سنگین و بی سیم های دوربرد برای ارتباطات داشتند و آنها همیشه یک قدم جلوتر از ما هستند!البته در سالهای اخیر به قوت الهی نیروهای امنیتی داخلی پیشرفتهایی چشمگیری در سرکوب این مزدوران داشته اند.در بحث اعتیاد به مواد مخدر واقعا باید دو بحث را در نظر گرفت اول اینکه راههای ورود را بست دوما فرهنگ سازی داخلی آنچنان باشد که مواد مخدر جایی در بین مردم نداشته باشد .
متاسفانه باقرار گرفتن ایران در شاهراه ترانزیت مواد مخدر به اروپا همواره کشورما تاوان سنگینی در مقابله با آن پرداخته است که می توان گفت شاید نیمی از این تاوان برای جلوگیری از ترانزیت کالا به کشورهای اروپایی بوده است که در این سالها نه ریالی کمک مالی در استحکام مرزها به ایران کرده اند و نه پشتوانه مالی برای سازمانهای مردم نهادی بوده اند که در امر فرهنگ سازی و پیشگیری در داخل کشور فعالیت می کنند .اگر هم قدمی برای کمک به سازمانها سمن برداشته اند نیت سوئی از غرضشان بوده است باید بدانیم تا وقتی که واقعا همه نهاد و ارگانهای داخلی به مشورتی با سازمانهای سمن و دلسوزان این حوزه نداشته باشند هر ساله ما شاهد میلیاردها تومان هزینه -صدها شهید و میلیون ها خانواده در گیر به اعتیاد در اشکال مختلف در کشور خواهیم بود نه بگیر و ببند و کشتن مثل سیاست مائو و نه پخش فیلمهای اینچنین کمکی به ریشه کنی اعتیاد در کشور نخواهد بود .
این افتخار نیست که هر روز کشف صدها تن مواد مخدر را در رسانه ها اعلام می کنیم با این رویکرد یعنی این واقعیت را بیان می کنیم که یا بازار عرضه و تقاضا در کشور ایچنین رونق یافته که حجم واردات مواد مخدر افزایش یافته است یا اینکه ایران چنان پل راحتی برای عبور مواد مخدر شده است که قاچاقچیان این اجازه رو به خودشان می دهند که با این حجمه بالا اقدام به ترانزیت موادمخدر داشته باشند.گاها این سوالها پیش می آید که جوابشان را باید در خودمان جستجو کنیم و چاره ای برای آن بیاندیشیم :
1-جرا باید آمار اعتیاد بزرگترین تولید کننده مواد مخدر دردنیا از کشورما که ادعای فرهنگ چندین هزار ساله را داریم کمتر باشد !!؟
2-چرا سربازان بی گناه ما باید سینه سپر گلوله اشراری باشند که عمده مواد مخدرشان را می خواهند از طریق ایران به کشورهای اروپایی ترانزیت کنند.
3-چرا سالیانه میلیاردها تومان از بودجه کشور بدون کمک ارگانهای بین المللی ذیربطی مثل UNDP در راه بستن پل ارتباطی مواد مخدر به اروپا هزینه می شود
4-واقعا در راه توانمند سازی سازماهای غیردولتی در کشور دولت های قبلی چه کرده اند یا اصلا دولت جدید چه برنامه ای برای سالهای پیش رو داشته است
5-صداوسیما بعنوان عالی ترین مرجع رسانه ای کشور چه میزان از برنامه های خود را اختصاص به آسیب شناسی اعتیاد داده است
6-شورای عالی انقلاب فرهنگی چه برنامه مدونی برای آینده فرهنگی جوانان جامعه اندیشیده است
7-نمایندگان محترم چنددرصد از بودجه کشور از بخش مقابله با اعتیاد به بخش فرهنگ شناسی اعتیاد تراز شده است
و صدها سوال دیگری که واقعا در حوصله این نظردهی نبوده و مقاله ای و شاید کتابی چندهزار صفحه ای می طلبد ...!!!!!!!!!1

من اهل سردشت (آذربایجان غربی) هستم. روزگاری سردشت در بین شهرهای مرزی دور و بر از همه پاکتر بود و مردم با واژه هایی مانند اعتیاد، معتاد، مواد مخدر بیگانه بودند. اما امروز این شهر مرزی با قاچاق و وارد کردن داروها و قرص هایی که به عنوان مواد اولیه کرک و خصوصا شیشه هستند به عنوان ناپاکترین شهر مرزی اطراف شناخته شده است. متاسفانه یک عده محدود اقدام به قاچاق قرص و دارو به داخل کشور می کنند و در حومه شهر در محل های مشهور به "آشپزخانه" تبدیل به شیشه میشود. من شخصا از زبان خیلی از مردم شنیدم که افرادی بودند که تونستند در عرض کمتر از 6 ماه بالغ بر 600-700 ممیلیون تومان از این راه کثیف پول به جیب زدند. شیشه و داروهای تولیدی در این محل ها سپس از طریق راههای گوناگون به کلان شهرها خصوصا تهران فرستاده میشود و باعث بدبختی و بیخانمانی هزاران نفر میشود. حتی مردم نیز یقین کامل دارند و میشناسند اشخاصی را که به این کار کثیف مشغول هستند. گاها اسم افرادی که به این کار مشغول هستند در کوچه بازار شنیده می شود. متاسفانه با این وجود اقدام آنچنانی از سوی دولت و سازمانهای مربوطه انجام نمیگیرد. سوال من این است درصورتی که خود مردم می دانند که چه کسانی مشغول به این کار هستند آیا مسئولان نمیتوانند این افراد را شناسایی کنند یا این که شناسایی این افراد به این اندازه سخت است. این در حالی است که آزادانه و با افتخار در اجتماع هستند و هیچ مشکلی ندارند. هیچ دستگاه و مقام مسئولی نیست که بپرسه این همه مال و ثروت در این مدت زمان های کوتاه از کجا آمده؟ چگونه آمده؟ واقعا هم برای خودم و بسیاری از مردم شهر ما جای سوال است که چرا اقدام اساسی در این مورد انجام نمیشه(اقدامات جزئی و محدود انجام میشه نه اساسی)؟
از شما خواهشمندم که این مطلب را چاپ کرده و به گوش مسئولان برسانید باشد که گوش شنوایی باشد و اقدام اساسی در این زمینه انجام شود و اندکی از شعارها به عمل تبدیل شود. یادمه که جمعه پیش نیز در برنامه مناظره با عنوان مواد مخدر 70% کسانی که در نظر سنجی شرکت کرده بودن بر این باور بودند که مسئولان در انجام امر مبارزه با مواد مخدر کوتاهی کرده اند و اقدامات سازنده در این زمینه انجام نشده است. امید است که با برنامه ریزی های اساسی و اقدامات صحیح و اعتماد به مردم بازگردانده شود و مهمتر از آن ریشه مواد مخدر از کشور برچیده شود.