اینکارها باید بازتاب داده شود و بطور مثبت.اتفاقا این بهتر از کار آمریکایی ها بود چون عمرا با این وضعیت مملکت نمیتوانستیم چنان برنامه ای را ترتیب بدیم ولی این معلم درسی به ما داد که خیلی مهمه.برداشت من اینه و یاد گرفتم و آویزه گوشم کردم که برای شادی و خوشحال کردن یک نفر و بالتبع خانواده اون لازم نیست که پولدار بود و مخارج و هماهنگی های آنچنانی کرد. فقط لازم است انسان بود و در حد توانمان کار کرد حتی به شکل بسیار ابتدایی و ساده.اگر این درس را همگی یا حداقل بخشی از جامعه فرا بگیرند میتوان به آینده و عاقبت خود و جامعه و کشورمان امیدوار بود زیرا شادی سنگ بنای تمام تحولات اجتماعی و بالتبع اون اخلاقی و سیاسی و اقتصادی و امنیتی و... خواهند بود.لازمه توجه کنیم که بیان این موضوع و شیوه رفتار این این معلم باید مورد توجه قرار بگیرد و در صدر باشد نه اینکه این موضوع به حاشیه رانده شود و فقط خود معلم به صدر بیاید و مشهور شود و بعد هم هیچ و چه بسا افرادی که به جای درس زندگی و انسانیت گرفتن از این جریان به تکاپوی شهرت و ریا و... بیفتند.برای این معلم دانا و خودمان آرزوی عاقبت بخیری دارم.