متأسفانه این فرهنگ در ایران همه گیر شده که با بزرگ نمایی عیب دیگر و تحقیر دیگران خودمون را بلکه بتونیم در حد متوسط هم شده نشون بدیم.

خيلي مقاله زيبا وبجايي بود بيان مشكل ديگران دردي دوا نميكند به فكر حل مشكلات خودمان باشيم

مشکلی نیست برای اینکه تو دهن اونها بزنیم مثل موارد دیگر صورت مسئله رو پاک می‌کنیم و منبعد آمار طلاق رو در یک ضریب 50 درصد ضرب می کنیم تا دنیا به استحکام خانواده در ایران یقین حاصل کند

کی گوشش بدهکار این حرف هاست.

آمار ازدواج را هم می گذاشتید

واقعا مقاله خوبی است که واقعبینانه تهیه شده و حوزه آن به سایر زمینه هائی که ما دچار خودبرتر بینی غیر معقول شده ایم نیز قابل بست است

بارک الله به نویسنده، احسنت

فقر آمار مستند در جامعه ما باعث جمع بندی های غلط این چنینی می شود مطمٔنا هر کدام از ما روزانه شاهد مصیبت های طلاق و اعتیاد و نظایر آن در جامعه هستیم که مسولان مربوط علی رغم آگاهی چاره ای برای حل این معضل نمی اندیشند و یا دست به انجام کارهایی بعنوان مسکن میزنند و روزی که چندان دور هم نیست دیگر علاجی برای این مصیبت نیست و باید به تبعات آن یعنی کودکان طلاق برسیم

فروپاشی بنیان خانواده در ایران را نمي شود با شعار و آمارسازي پنهان كرد. تازه اگر قوانين طلاق مشابه اروپا شود كه وامصيبتا.

بنده برای چندین ماه برای تحصیل در چند کشور اروپایی از جمله انگلیس بودم. در انگلیس زوج های جوانی که 2 یا حتی 3 بچه با اختلاف سنی کم داشتند کم ندیدم و این خیلی برای من جالب بود. تصور کنید در جامعه بسیار بازی که می توانید هرگونه روابط در خارج از چارچوب ازدواج داشته باشید اما بسیاری هنوز خانواده تشکیل می دهند.
متاسفانه در کشور خودمان، من و خیلی از همسال هایم هنوز امکان ازدواج نداریم. حتی این امکان برایمان فراهم نیست روابط خارج از ازدواج داشته باشیم. چرا بعضی ها نمی خواهند واقعیت های جامعه خود را قبول کنند؟