به شدت موافقم!

در اين كه فرهنگ رانندگي نداريم شكي نيست
اما شده دليل آن را ريشه يابي كنيم ،البته دليل واقعي آن را؟
كتاب مدني كه ميتوانست در تمامي مقاطع تحصيلي آموزش داده شود ،حذف شده؟!؟!؟ متاسفانه ماموران راهنمائي و رانندگي ما تبديل به مأمورين جرائم و محدوديتها تبديل شده اند
قانون براي افراد خاص استثناء شده
تابلوهاي راهنمائي و جاده هاي ما استاندارد نيست
حجم سفر بسيار شده و متاسفانه هيچ مسئولي حاضر نيست فكري براي آن انجام دهد زيرا هزينه برعكس آن چيزي كه هست زياد ديده ميشود و در زمان تصدي شخص به دليل بلند مدت بودن قابل بهره برداري نيست!!!!!!!
مسائل اجتماعي، فشارها و استرسها و ترافيك بر روي افراد تاثير گذار است و ،،،،،،

به قول عزيزي : حق نه دادني است ، نه كرفتني ، حق رعايت كردني است.

تنها راه و تنها راه اینه که هر کسی از خودش شروع کنه. بسم الله بگه و از امروز شروع کنه رفتاری مطابق با یک آدم متمدن داشته باشد. احساس عزت نفس بکند و به خودش و دیگران احترام بگذارد. اگر کسی خلافی بکند بخودش بگوید من اینکار را نمیکنم. باور کنید تنها راهش این است که از خودمان شروع کنیم و منتظر دیگران نمانیم. من مدتهاست اینکار را میکنم و اعصابم آرام شده است. شما هم امتحان کنید. کافی است زمان بندی کنید . بخودتان بگوئید من یک هفته متمدن خواهم بود بعد از یک هفته اگر جواب نداد به رفتار سابقم برمیگردم. خواهش میکنم امتحان کنید.

تیزر بسیار جالبی بود.ما متاسفانه این نمونه ها را از اروپاو امریکا میگیریم.ای کاش رسانه ملی به اینهمه پیام های بازرگانی (که درآمدزایی چند صد میلیاردی گوش فلک را پر کرده)چند درصدی هم این پیام های فرهنگی را پخش مینمودند.

این ناهانجاریهای رفتاری مختص رانندگی نیست به همه ابعاد زندگی ما تسری پیدا کرده.

برای رد شدن از در 10 بار تعارف بی خاصیت می کنیم ولی برای عبور از تقاطع 10 ثانیه صبر نمی کنیم واقعا باید تاسف خورد و گریه کرد براین دورویی و ...

اخيرا" حسب اتفاق فهميده ام كه فقط رانندگي ما ايرانيان بي قاعده نيست بلكه راه رفتن تو پياده رو ها هم همين طور شده است. چنانچه هر گاه شما رعايت حال ديگران را حسب عادت نكنيد بلاترديد از همه تنه خواهيد خورد. خوشحالم كه زياد رانندگي نميكنم و بنا به عادت به ديگران راه مي دهم وگرنه هر شب بايد از تنه زدنهاي مردم له و لهيده بخوابم

خیلی خیلی متن زیبایی بود . واقعا لذت بردم . ممنون تابناک عزیز

باور کنید راه رفتن و رانندگی کردن هر دو مهارت محسوب می شوند و ضمن اینکه اینها را باید یاد گرفت، اعصاب و روان سالم هم نیاز داره برای رعایت این مهارتها!
در کشور ما همه در عین رانندگی انگار در حال مأموریت اضطراری هستند و بی امان و بی مهابا می رانند بدون کوچکترین توجه و اهمیتی نسبت به اینکه خیابان و جاده مال همه است
تصور می کنم نگرش ما این است:
جاده و خیابان مال « منه» و باید از آن عبور کنم به هر قیمتی و اگر نتوانستم عبور کنم نخواهم گذاشت دیگران هم عبور کنند
ولی به نظر من نگرش درست اینه:
اگر من بخواهم عبور کنم دیگران هم باید عبور کنند و اگر راه برای عبور دیگران باز باشد( با لجاجت و عصبانیت و بی احترامی به حقوق دیگران و اجازه دادن عبور به همه) من هم قادر به عبور خواهم بود.
به هر حال سبک و روش رانندگی ما حقیقتاً تأسف آوره و سالی چند ده هزرا کشته بی جهت روی نمی دهد!! تابناک مرسی