خیلی دردناک است پس هلکپوترهای امداد کجا بودند؟ واقعا جان انسانها اینقدر بی ارزش است این همه امکانات ارتباطی ودوربین ها به چه دردی میخورند حداقل تشک های بادی پهن میکردند.من که اشکم جاری شد
کار نردبان باز شدن به موقع است و کار اتش نشان سالم نگاه داشتن واطمینان از کار کرد به موقع ان
همه تمرینها و مراقبتهای گروه های ویژه مانند اتش نشانها برای روز و لحظه ای است که به انان نیاز هست
هیچ کس منکر زحمات و سختی کار این زحمت کشان نیست اما برنامه ریزی و یا تغییر در رویه های این گروهها برای جلوگیری از تکرار این موارد ضروری است
بهتره به جای اینکه تقصیر رو گردن هم بیاندازیم فکر چاره کنیم ،اول از همه جای مقررات ایمنی ساختمان های بلند مرتبه خالیه ، ساختمان ساخته می شود اولش بازرسی نیم بند می شود و تمام. اگر سری به ساختمان های چند سال ساخت بزنید فاجعه را خواهید دید. همه تجهیزات از کار افتاده وکسی حتی نگاهشون نکرده چه برسد بتونه کارشون بندازه تا حداقل جون خودشونو حفظ کنند. جای قانون سفت و سخت خالیه.
اما سازمان اتش نشانی اون جایگاهی را که باید داشته باشه نداره، اموزششون به روز نیست، برنامه ای برای اموزش مردم ندارن ،ممکنه تجهیزاتشون خوب باشه اما این کافی نیست.
متاسفانه همگان ایمنی را به سخره می گیرند. ضربه م خوریم و عبرت نمی گیریم.
روح این دو هم وطن گرامی شاد باد.
کارکنا آتش نشانی مقصرنیستند مدیریت آتش نشانی مقصراست وقتی مدیریت صحیحی نباشد این مشکلات پیش می اید.
حالا خانم گفته است این مشکلات پیش می اید وچرخ هواپیما هم بازنمیشود مگردرسالهای گذشته چندبازچرخ هواپیمابازنشده است
وقتی از یک ساختمان 5 طبقه که محل قرار گرفتن زن بینوا با پشت بام کمتر از 3 متره و با یک طناب یک مرد می توانست او را حفظ کند، نتوانیم کاری بکنیم، اگر این تهران به دوبرابر فعلی برسه و یک زلزلۀ 6 ریشتری و نه بیشتر روی دهد، چه کاری از دستمان بر می آید!!! فرض کنید این ساختمان یک برج دوقولوی 100 طبقه بود! چی می شد!
میدونید چیه؟ من توی کف دستور ویژه مسؤولین برای پیگیری موضوع بعد از تمام سانحه هایی از این قبیل که در کشور اتفاق می افتد هستم.ظرف همین چند مدت اخیر چند تا از این جور حوادث رخ داده؛ قدیمیا چه خوب گفتند:"علاج واقعه قبل از وقوع "باید کرد
به این جمله آقای سرخو دقت کنید :
خیلی از مواقع چرخ هواپیما باز نمیشود و یا ترمز ماشین گرفته نمیشود!
بنده خدا اگه خیلی از مواقع این اتفاق بیفته که دیگه تو اوبان ها فقط باید جسد جمع کنند و فرودگاه ها هر روز شاهد چند سانحه آتش سوزی می شوند .
نکته مهمی این وسط هست که همه یادشون رفته.
از سلسبیل تا بهارستان 2000 تا تولیدی غیر استاندارد لباس و کفش و کیف و طلاسازی و ... هست که همشون توی ساختمونهای قدیمی و غیر استاندارد بصورت مخفیانه فعالیت دارند و دریغ از یک کپسول اطفاحریق. فقط کافیه سوار اتوبوسهای جمهوری - بهارستان بشید و بجای نگاه به ویترین مغازه ها , چشمتون به طبقات دوم به بالا باشه.
بخدا این یعنی تهران مین گذاری شده