مرادی
| 
۱۴:۵۹ - ۱۳۹۲/۱۱/۰۷
پاسخ
کجایند مردان بی ادعا !!!! هر عکسی که از شهید حاج حسین خرازی ببینید داره لبخند میزنه ولی روزی که به شهادت رسید در صدام سه روز جشن عمومی اعلام شد...چه روح بزرگی داشت این شهید...هر وقت به اصفهان میرم،نمیدونم چرا و چگونه ولی حتما یر مزارش میرم تا اون لبخندهای زیبا را ببینم.چرا رادیو و تلویزیون برای چنین شهدائی برنامه نمیذارند؟
یادش بخیر در ان روزها که در منطقه عملیاتی در زیر ان اتش پر حجم دشمنفقط ایثار بود گذشت و محبت و کسی در فکر دنیا نبودو چه افسوس که از قافله دوستان جا ماندایم
نثار شهدای ایران و سلامتی بازماندگان جنگ که خودشونو در گیر و دار دنیا گم نکرده اند و ان مردان مرد صلوات بفرست .محمد اینفوگرافی یعنی چه؟؟ سلام بر ارواح طیبه شهدا، اگر ما دهه شصتی ها نبودیم که برویم و بجنگیم و شهید شویم امروز ادامه راه شهدا کمتر از شهادت نیست مقدمه ادامه راه شهدا، یاد شهدا است کمااینکه امروز سنگرهای فرهنگی و سایبری را نباید خالی گذاشت در سایه ولایت مراقب تهاجم عظیم فرهنگی باشیم یا علی مدد انان كه رفتند كاري حسيني كردند و انان كه ماندند كاري زينبي كنند وجب به وجب مرزهای کشور شهادتگاه فرزندان زاینده رود است, درود بر خرازی, غازی, همت,ردانی پور,...روانشان شاد 
یاد شهدای عملیات کربلای 5 خصوصا سردار دلاور اسلام حاج حسین خرازی بخیر. در ادامه عملیات کربلای 5 در لشگر عاشورا بودم. 6گردان ماموریت تسخیر 6 خاکریز نونی شکل را داشتند. از هر لشگر 2گردان برای عملیات رفته بودند. تمام بچه های گردان المهدی لشگر عاشورا ،در جنگی سخت زیر آتش شدید توپخانه و شلیک پیاپی آر پی چی هفتها وتیربارهای دشمن مثل گل پر پر شده بودند افرادمعدودی از گردان سالم به نونی ها رسیده بودند بوی خون وگوشت سوخته از هر طرف میآمد. جنازه عراقی ها وبچه های مجروح گردان المهدی وزخمی های گردانهای لشگر فجر کانالها را پر کرده بود. به هنگام عبور از کنارشان فریاد دلخراششان را میشنیدم .برخی بلند بلند یا حسین یا مهدی میگفتند. موج انفجار توپها اغلب بچه های مجروح را کرخت کرده بود .بیشتر غواصان وتخریبچی ها که در اوایل شب به خط زده بودند بی سر کنار معبر افتاده بودند میگفتند اینها را مستقیما با آرپی چی زده اند. تعدادی از آنها از سینه به بالا آماج هدف قرار گرفته بودند.قرار بود جاده ای در جلوی محور لشگر عاشورا منفجر شود. در منتها الیه خط چند تن از مجروحان، خودشان را داخل گودالهای کوچکی انداخته بودند.و برای اینکه نشان بدهند هنوز در خط نیرویی باقی مانده هست شهدا را در سنگر جوری قرار داده بودند که دشمن خیال کند هنوز زنده هستند. برای همین هم آن بچه ها آماج انواع تیر وترکش قرار گرفته بودند.شهید خویی به خیال اینکه شاید مجروحی در بین آنها باشد جلو رفت تا آنها را برگرداند موقع برگشت حال عجیبی داشت از بچه های بی سر از صورتهای داغون شده واز پیکرهای زخمی گفت و قرار شد در همان گودالها باقی بمانند دیگر نمیدانم بعد از انفجار جاده کنار آنها، آیا تکه ایی از بدنهای مطهرشان روی زمین ماند یانه؟ شاید خدا خواست پیکرهای مطهرشان همچون ارواح پاکشان مهمان خوان ضیافت خودش باشد! ومن گنهکار امروز گوشه ایی از مظلومیتشان را برایتان بگویم وبسوزم خداوند توفیق ادامه راه دلاوران دوران دفاع مقدس را به همه ایرانیان پاک طینت عطا فرماید.