1- نشان دادن چهره اشتباه است؛ بدیهی است که هرکس آن فیلم را ببیند امام یا هر شخصیت بزرگوار دیگری را همیشه با همان چهره به خاطر می آورد.
2- واضح است که در ناخودآگاه همه مخاطبان تاثیر منفی می گذارد.
3- ما داستان ائمه و امام حسین را آنقدر واضح داریم که به نظرم نیازی به این همه تاکید روی فیلم ساختن از آنها نداریم.
4-دراماتیزه کردن ارزش رو از ده فرمان کیشلوفسکی یاد بگیرید نه اینکه سعی کنید با حرکت های اینچنینی دست به جلب توجه بزنید.
5- منتصب کردن یک چهره خاص و سعی در زیبا جلوه دادن آن به ائمه و بقیه خود به خود القای این مفهوم است که زیبایی جز ارزش های ائمه است که قطعاً چنین نیست و اگر چنین باشد در بنیاد دینمان باید شک کنیم.
6- بدیهی است که وقتی قبح عملی بشکند بعد از آن گام های دیگری هم در جهت شکستن بقیه امورات مشابه برداشته می شود.
7- با تمام این وجود من اصرار فیلمسازان برای نشان دادن چهره را صرفاً کاری تبلیغی می دونم که برای جلب توجه است...
الهم صل علی محمد و آل محمد
اگر در زمان امام حسین علیه السلام و حتی گذشته تر نقاش با ایمانی وجود داشت و مورد اعتماد حضرت خاتم و شیعیان با ایمان بود و نقاشی این بزرگان رو می کشید آیا این تصویر نباید نشان داده میشد حالا ما که زیبایی باطنی بزرگواران رو میدانیم چه اشکالی داره که زیبایی ظاهری نیز در ذهنمان باشه به امید بررسی و درس گرفتن اعماق وجود امامان و نه بررسی شکل ظاهر
اصلا از نظر هنر سینما، مخاطب برای همزاد پنداری باید چهره ی بازیگر رو ببینه تا با میمیک های چهره حس و حاله صحنه رو درک کنه مگر اینکه بازیگر از نظر پز ها و حرکتهای بدن(Body language) خیلی ماهر باشه.
اگر الان خودمون با چهره خوب بزرگانمون رو نشون ندیم، چه بسا بقیه یک چهره ی بد ازشون نشون بدن. چرا بعضی وقتها رگ غیرت میزنه بالا و فقط به نوک انگشتمون نگاه میکنیم؟
بعضی از محدودیتهای سلیقه ای باعث عدم پرداختن به تاریخ اسلام و مظلومیت ائمه می گردد. اگر نتوانیم فضای زندگی ائمه واطرافیان آنها را به تصویر بکشانیم ، نخواهیم توانست با بصیرت کافی نسبت به وقایع زمان خود چی ببریم
با سلام
به نظر بنده اگر قرار است تصویر هیچ کدام از این بزرگواران نمایش داده نشود، پس نبایستی تصویر پیامبران قبل از پیامبر اکرم هم چه در سیما و چه در سینما پخش شود. چگونه است ما چهره نازنین حضرت عباس (ع) را نمی خواهیم نشان دهیم ولی چهره حضرت ابراهیم (ع)جد رسول الله (ص) و ... که شریعت داشته اند و یا دیگر پیامبران تشریعی که به تصویر کشیده می شود هیچ کس حتی علما هم اعتراض نمی کنند. یعنی ما انسان های غافل شان و رتبه حضرت عباس را از پیامبران هم بالاتر می بریم؟
شاید هم باشد، الله اعلم. خداوند خود به این موضوع اگاه است که چه کسی چه مقامی نزد خداوند دارد. شاید حضرت عباس مقامی داشته باشند که تمام بشر به آن غبطه بخورند. من خود نیز در مشکلات به این بزرگوار، باب الحوائج متوسل میشوم و همیشه با لطف ایشان دست خالی از بر نگشته ام.
اما تمام صحبت من این است این رفتارهای گزینشی برای ما که ادعای شیعه مخلص داریم و میگوییم به تمام انبیای الهی ایمان داریم عمل زشتی است.