بخدا پس از چندین سال اشک شوق در چشمانم آمد..میدانم که این شیر مردان کوهستانهای کردستان معمولا اینترنت ندارند و پیام مرا نمیخوانند اما از همینجا به دستانشان بوسه می زنم
عالی بود بعد از مدتها که اخبار محیط زیست را باز میکردم و برای کشتار وحشیانه حیوانات در کشورم اشک میریختم امروز غیرت این مردان چشمهایم را پر از اشک کرد. من کرد نیستم اما همیشه غیرت کردها زبانزد است چه در دفاع از هم وطنان در سالهای جنگ و چه امروز در دفاع از حیات وحش بی مدافع
کاش همه ی شکارچیان دست از بیدادگی طبیعت بشویند و ما نظاره گر آشتی طبیعت با خودمان باشیم...کاش ترتیبی اتخاذ گردد که درایران نیز مانند بسیاری از کشورهای پیشرفته ؛دیگر هیچ برنده یا حیوانی از دیدن انسان ها هراسان نشود ...کاش می شد دستانمان را بالا زنیم و برای آشتی ابدی با طبیعت یک جمله را همه با هم بگوییم:یا حق مددی...
این مریوانیها گل کاشتنتد
البته تمام کردستانیها محشرند ولی ظاهرا مریوانیها خیلی با عاطفه اند. آن معلم مریوانی و این هم شکارچی مریوانی.
آفرین بر تمام آدمهایی که روی رفتارهای بد پا می گذارند.
صد آفرین به انهایی که نیکی را پیشه می کنند.
و البته، هزاران آفرین به آنهایی که نیکو کاران را گرامی می دارند
اسم "کاک احمد" و کاک احمدها نباید فراموش شود. یک روز ریزعلی مسافران قطار را نجات داد امروز کاک احمد ترمز قطار انقراض حیات وحش کشورم را میکشد. درود بر همه شیرمردان این مرز و بوم