در معماری گذشته ما(قبل و بعد از اسلام) پیاده بر سواره ارجح بوده(که مورد تاکید پیامبر هم بوده) و این نشان دهنده ی توجه ایرانی ها به ارزش های والای انسانی بوده است. متاسفانه امروزه ما فقط ادعای فرهنگ و تمدن را داریم و مسلمان واقعی این اروپایی ها و امریکایی ها هستند.وقتی انتخاب شورای شهر و شهردارها سیاسی است و بر اساس تخصص نیست از این بهتر هم نمیشیم.من هر شهرداریه که می روم ضعیف ترین فارغ التحصیلان معماری و عمران را می بینم که با پارتی بازی استخدام شده اند. یه بار طراحی یادمان شهدا درمیدان یکی از شهرهای حومه تهران از طرف شهرداری به من پیشنهاد شد و هم بعد از دو هفته با کمک مهندسیم تاسیسات،محاسب،نقشه کش و یکی از بهترین خطاط های ایران(روی قسمت هایی از بنا برام اتوود کرد) طرحم را آماده کردم و نشان یکی از اساتید مطرح معماری دانشگاه تهران دادم و طرحم را تحسین و تایید کرد.اما به دلیل ویژه خواری کارمندان شهرداری و پایبندی من به اصول اخلاقی توافق حاصل نشد و کار میدان ره به غیر معمار دادند و اون هم رفت دوتا مجسمه آماده(سرباز)گذاشت وسط میدان و سه برابر هزینه ای که قرار بود من خرج کنم از شهرداری گرفت و پولو بین خود و کارمندان شهرداری تقسیم کرد. جالب اینجاست که یکی از مجسمه ها چند وقت پیش افتاد و شکست.بعد ما میخواییم کشورمون شهرمون خونمون مثل اروپایی ها باشه.وقتی هر کس تو جایگاه واقعی خودش کار نکنه همین آش و همین کاسه ست.