تا وقتی بالاترین دغدغه مجلس و سیاست گذاران کلان کشور مباحث ظاهری و کم عمق است و وقت و سرمایه ملت با چرا فلانی چنین گفت، چرا فلانی چنان گفت هدر می دهند، بی شک اون کسی که دستش می رسد و ارزش زمان و عمر خودش رو درک می کند، زندگیش رو هدر نمی دهد. اینکه می گن ارزش مدرک و دانش درک شود، جایی این اتفاق می افتد که استراتژی های توسعه ای و جایگاه های افراد و تخصص ها روشن باشد. معلوم باشد کی به کیه بالاخره و قراره به کجا برسیم.
در ضمن نخبگان خارج از کشور هم خیلی در رفاه و آسایش و بهشت معبود نیستند. بسیار بسیار ناراحتی ها، نگرانی ها، سختی ها و بی پولی ها را به جان می خرند تا خودشون رو به جایی برسونن و زنده نگه دارند. زندگی در خارج از مملکت خود آدم خیلی سخته آقاجان. ّبعله!!!
این بنده های خدائی که نام بردید و امثال اینها کسانی هستند که با هزینه شخصی برای ادامه تحصیل مهاجرت میکنند. در وزارت بهداشت کشور ما ، از بین صدها عضو هیدت علمی دانشگاه های علوم پزشکی به پزشک عمومی بورس خارج میدهند و آقایان از فرصت استفاده میکنند و با پول بیت المال درس میخوانند و به کشور بر نمی گردند. متاسفانه افرادی که به اینها بورس داده اند همچنان در وزارت بهداشت جولان میدهند و هیچ اقدامی در مورد آنها نمی شود. به نوعی خود مسئولین برای خروج نخبگان راه گریز تعریف می کنند.
چرا داره ؟؟ چون اهمیت نمیدن .. چون توجه نمیکنن ..
اونوقت وقتی نخبه ها میرن خارج از کشور و حمایت میشن و پیشرفت میکنن و به مقامات بالاتر میرسن اعتراضات اقایون بلند میشه که اینها دارن برای غرب کار میکنن و از این حرفا ..
من جوانترین داوطلب کنکور 93 دکتری هستم .. با 21 سال سن ترم اخر کارشناسی ارشد هستم .. 2 تا مقاله ی بین المللی ارائه کردم .. با همه ی این اوصاف و رزومه من ادعا دارم که میتونم مشکل کمبود آب را در جهان حل کنم .. حاضرم به خاطر ادعام هر ضمانتی بدم ..فقط تو رو خدا بذارید ثبتش کنم .. من تنها خواسته ام اینه که طرح به نام خودم به ثبت برسه .. تا به حال هیچ مسئول و وزارت خانه و نهادی حاضر نشده به من تضمین بده تا من طرحم رو بیان کنم .. من تا به حال برای ثبت این ادعا به کنفرانس های زیادی دعوت شدم .. در وزارت نیرو و یا دانشگاه صنعتی شریف ... ولی هیچکس حاضر نیست به من اطمینان بده که طرحم به اسم خودم ثبت میشه ... تابناک تو رو خدا این رو به گوش مسئولین برسون ..
هم اکنون دانش پزوهان جوان شرکت کننده در کلاسهای انتخابی المپیادهای جهانی برای دریافت هزینه های آژانس تاکسی تلفنی که خودشان برای تردد به مراکز علمی خارج از مرکز آموزشی با مشکل مواجه هستند.
سازمان استعداد های درخشان 2 سال هست که به علت عدم وجود بودجه و اعتبار
از برگزاری جشن پایان دوره و اهدای مدال ناتوان هست.
دانش آموزان المپیادی کتابهایی را برای موفقیت و کسب مدالهای رنگین مطالعه میکنند که فوتبالیستهای ما از حمل آن کتابها هم ناتوان هستند به رسد به مطالعه و درک آنها .
اما این جوانان کجا و ...... کجا.
پس تا زیر ساخت فراهم نشود و به نخبه ها بها داده نشود امکان ممانعت از فرار مغزها
فراهم نمیشود .به این جمله تاسف بار که چند روز پیش در همین سایت طی یک خبر درج شد ، توجه کنید تا متوجه عمق فاجعه شوید:"قائم مقام معاون تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت میگوید: حدود ۵۰ درصد دانشجویان نخبه گروه پزشکی کشور بعد از فارغ التحصیلی از کشور میروند و اکثر آنها بر نمیگردند، اگر این روند ادامه پیدا کند،کشور دچار فقر ژنتیکی از ژن افراد نخبه میشود."
تا زمانیکه عدالت علمی به معنی واقعی در کشور برقرار نباشد این مشکل حل نخواهد شد. ممکن است گروهی هم باشند که از کشور خارج نمی شوند ولی نارضایتی از این بی عدالتی بر قرار است. برای قبولی در یک رشته در یک دانشگاه خوب از هفت خوان باید گذشت ولی در بعضی از دانشگاهها فقط در ازمون شرکت کنید، قبول هستید. افراد درس خوان، اهل تملق و چاپلوسی و دودربازی نیستند و نقطه اتکاء آنها توان علمی است که به آنهم اهمیت داده نمی شود. امیداریم همه این عزیزان پس از کسب تجربه علمی بالا برای خدمت به کشور عزیز ما برگردند.