بله فاطمه خانم مادر عزیز
سالهای پیش از کهنه استفاده می شد فضا و جا برای شستن و خشک کردن کهنه ها بود اما الان با فضاهای کوچک آپارتمانها آیا انجام این کارها میسر است ؟؟؟!!!

یکی از مشکلات پوشک قیمت روی بسته بندی اونهاست من تقریبا هیچ وقت تو این 4 ماه پوشک رو به قیمت روی بسته بندی نخریدم و خود فروشنده بسیار ارزانتر از قیمت روی بسته بندی (مارکهای معروف و شناخته شده) می فروخت (حتی در داروخانه) مثلا پوشک 50 تایی که قیمت روی آن نوشته شده 29 هزار تومان به قیمت 23 تا 25 هزار تومان فروخته می شود. هنوز دلیل این قضیه رو نفهمیدم یعنی اینقدر اتحادیه قیمت رو بالا تصویب می کنه؟! (مطمئن باشید تقلبی نیستند چون حداقل از 15 جای مختلف پوشک رو تهیه کردم)

اینجانب بچه نوزاد دارم. ماهانه حدود 110 هزارتومان هزینه پوشک.
شب ها پوشک خارجی و روزها پوشک ایرانی استفاده می کنم.

قیمت یک پوشک ان هم از نوع معمولی برابر است با قیمت یک پیکان در سالهای 56 و 57

ای کاش مثلا یه طرح می گذاشتن همین پوشک فقط همینو رایگان می کردن.قطعا از اون طرح ها کاراییش بیشتر خواهد بود

باید از پیشرفتها و بهبودها استفاده کرد
چه دلیلی دارد که هنوز مثل قبل بخواهند کهنه کثیف تخلیه کنند و بشویند! آنهم با آنهمه آلودگی . ضمنا دیگر نه خانمها مثل آنوقت خانه دار هستند نه فضای خانه ها مثل قدیم حیات بزرگ دارد که بندی ببندید و کهنه رویش پهن کنید!! فضای آپارتمان مجال اینکار را نمی دهد.
در ضمن خطر آلودگی برای بچه هم بیشتر است چون کهنه ای که آفتاب نخورد منبع باکتری و میکروب می شود. اگر هم بخواهند همه را اتو بکشند که پول برق و زمانش سر به فلک می زند.
منطقی تر است که پوشک استفاده شود

با این وضع ازدیاد جمعیت معنا ندارد .وموفق نخواهد بود مکر اینکه وضعیتاقتصادی بهبود یابد

من میخواستم بچه دار شوم ولی فکر پوشک را نکرده بودم. بنابراین بیخیال بچه دار شدن. بچه دار نشدن یعنی ماهیانه یک میلیون صرفه جویی (پوشک شیرخشک دکتر و دارو لباس و بعد هم هزینه عروسی و ...)

فوق لیسانس مملکت ماهی 800تومن حقوقشه !!جالبه که استخدامم هستم حالا می خوام 5تا بچه بیارم بالاخره یکی باید پا پیش بذاره مرد حسابی من خودم دارم از گشنگی می میرم میخوای قاتلم بشم!!!

وقتی حتی یک گوشه چشمی به رحمت خدا نداشته باشیم؛ همیشه در تنگنا هستیم...

من یک دهه شصتی! بیشترین سختی ها رو والدین ما کشیدن، شهر من شهر روزهای بمباران بود و شبهای دلهره، گاز نداشتیم و نفت سهمیه ای بود. نان جیره بندی بود. خوب توجه کنین! (نان جیره بندی بود؛ نه پوشک و پنیر پیتزا و پاستیل و ...) هر قوطی شیرخشک برای 4 فرزند خریداری میشد. زنها و مردان خانواده یک یا نهایتاً دو دست لباس بیشتر نداشتن... خانه ما 160 متر بود؛ دو طبقه! اما 4 خانواده با هم زندگی میکردیم. جمعاً 17 نفر بودیم که بعدها 2 نفر شهید شدند... یعنی 15 نفر در یک خانه... اما مادرم همیشه میگفت: "توکل به خدا" کمتر میپوشیم و کمتر می خوریم... خدا رفتگان رو رحمت کنه... امسال من فارق التحصیل دکترای مدیریت مالی میشوم. پوشک من یک تکه پارچه کهنه که احتمالاً باقیمانده از رو بالشیهامون بود... چون تو عکس نوزادیم که نگاه میکنم، هر دو همرنگ هستن :))))
یاد بگیریم به خاطر زندگی؛ زندگی کنیم، نه بخاطر بقا!!! یادمان نرود که آنها که آنگونه زیستند، جاودانه شدند...