خدایا ما را ببخش که در کوچه پس کوچه های دنیای مادی این شهر شلوغ تا هستیم باید شرمنده مصطفی چمران و چمران ها باشیم. دلم به حال خودم می سوزد آه چقدر احساس کوچکی می کنم وقتی در کنار قصیده بلند و سروده زیبای خدا مصطفی چمران می خواهم سروده شوم. دکتر چمران قسم به آن خاک پاک دهلاویه و به آن لحظه وصالت دلم گرفته است و بغضی عجیب در گلو دارم. من و امثال من سرشار از خجالتیم. ما فریب خوردگان اسیر نفس خویش را دعا کن. دکتر دعا کن شاید ما نیز با گذر از کشتزار های مملو از خطر مین نفسمان روزی به سرزمین وصالی برسیم که بوی دهلاویه عروج بدهد و ما نیز برای آن سرزمین رستمی دیگری باشیم. دکتر دعا کن.