برنامه رامبد جوان رو گاهی می بینم و حسابی می خندم.
برنامه رضا رشید پور رو کمتر دیدم اما واقعا مشخصه که اونجوری که باید باشه نیست.
اما نویسنده به نقطه اشتراک دیگه این دو برنامه هم اشاره ای نکرده که اون شاد کردن مردمه
حتی برای لحظه ای
شکی نیست که برنامه ضعیف باید تلاش کنه که قدرتمند شه اما همین که کانالهای تلویزیون رو داری چرخ می زنی و برنامه ای رو می بینی که شاید بتونه یه کم هواتو عوض کنه جای خوشحالی داره.
برنامه هفت با مجری و کارشناس قدیمی طرفدار بیشتری داشت. اقای جیرانی هم باتجربه بود و هم با اطلاعات زیاد. اما الان برنامه تکراری و روتینی شده که انگیزه نگاه کردن رو از ادم میگیره.
هر دو برنامه بی خوده . آقای رامبد جوان هم خیلی تلاش میکنه مردم را بخندونه ولی موفق نیست . علتش را نمی دونم ولی برنامه اش داره کسل کننده میشه . خنداندن مردم با این همه مشکل خیلی سخت شده . این بابا هم اینکاره نیست زور بی خودی میزنه و خنده الکی تحویل می ده
هنرمند واقعی اونی هست که اثرش سطح توقع مردم رو بالا ببره.کسی که اثاری چون در چشم بادو مختارنامه و یا آثار طنز مهران مدیری رو دیده باشه و درک کرده باشه بعیده دنبال برنامه های آبکی مثل ستایش و سریالای سهیلی زاده و برنامه های طنز مذکور در این متن بره.
تو نمیری نه اینکه تو این مملکت کارها همه معنی داره این یکی فقط معنی نداره / شما به همایشها و مسابقات و کنفرانسهای بین المللی که اعلام میکنند گوش کنی به مضحک بودن اغلب آنها پی خواهی برد.
گزاشگر هواشناسی بی مزه است . حرکات زورکی و کاملا تصنعی اصلا به دل نمیشینه بهتره جایگزین این قسمت آیتم دیگه ای بشه که واقعا خنده دار باشه. البته خنداندن با لطیفه هم امکانپذیره و در کل ما ایرانی ها خیلی زود نمیخندیم و باید برنامه ها پربارتر از این باشه که بتونه مارو بخندونه.
چه کنم گر که نخندم الکی