من به هنگام تولد فرزندانم (علی و محمد) در بیمارستان، دعا کردم اگر روزی خدای متعال اراده کند که آنها را از من بگیرد با شهادت در راه خودش بگیرد و گرنه تحملش برایم بسی سخت و طاقت فرساست.

از برای اهل سنت هر کس توان مالی داشته باشه قربانی میده ، صغیر و کبیر

علی (علیه السلام )و اولاد علی (علیه السلام) به فریاد ما برسان
در دنیا و آخرت
ای خدامهربون یا کریم یا رحیم یا رحمان یا قدوس
خودمو میگم وضعم خرابه دل نمی تونم بکنم

بدهکاری خاصی به بنی بشری ندارم که بخواهم از داشته هایم بگذرم.

فقط اصحاب یمین هستند که از آنچه خداوند به آنها روزی داده انفاق می کنند.باید وارد عقبه شد.عقبه چیست؟آزاد کردن بنده است.یا طعام دادن در روز گرسنگی.به یتیم خویشاوند.یا به فقیر زمینگیر.آنگاه از کسانی شد که به خدا ایمان آورده وهمدیگر را به صبر ومهربانی دعوت می کنند.که آنها اهل سعادتندوآنان که به آیات خداوند کافر شدند اهل شقاوتند.(اصحاب مشئمه)

هر وقت قرار باشه یک چیز مهم‌تر رو نجات بدم یا حفظ کنم چیزهای کم‌اهمیت‌تر قابل قربانی هستن. به شرطی که مجموع قربانی‌ها از نتیجه حاصله کمتر باشه. خلاصه بحث حساب و کتابه دیگه. ببینم چی به دست میارم چی از دست می‌دم. توی همه موضوع‌ها هم صدق می کنه. چیزی که براش قربانی می‌کنی باید ارزشش رو داشته باشه حالا هر چی هست.

بعضی وقتها آدم فک میکنه اگه جای حضرت ابراهیم بود چی کار میکرد. یکم که با خودت کلنجار میری میگی: خب حکم الهی بوده ، فرمان از فرمان خدا بالاتر نداریم ، حتما این کار رو انجام میدادم.
ولی تو واقعیت که نگا میکنی یه چیز دیگس . موقع رانندگی ، موقع غذا خوردن ، موقع حرف زدن ، چقدر میتونیم نفس خودمون رو قربانی کنیم.
موقع رانندگی فقط به خودمون و مسیر خودمون نگا نکنیم ، به خاطر منافع خودمون دروغ نگیم ، یا حتی خیلی ساده تر ، قسمت خوب و خوشمزه ی غذا رو برا بقیه بزاریم